呢篇文,諗咗一段日子,一直唔敢寫 — 我冇諗過自己竟然可以過五十歲生日。不過其實都仲未話得埋,仲有成個禮拜,真係玩嘢到差一兩日唔俾我過都唔係咩千古奇聞。
呢篇文,我想寫咗好耐,但欠缺誘因 —…
寫咗兩篇後,我開始認真思考,究竟呢五十年我仲有咩人事物想紀念一下。我發現,唔去諗就乜都冇,稍為諗吓其實都有唔少嘢想寫。
出文嘅日子,我應該過咗五十歲生日喇 — 雖然寫嗰陣仲差一日。既然過到五十,咁當然要繼續寫。