Teyzem umreden döneli iki ayı geçti, bugün yarın derken bir türlü toparlanıp gidememiştik. Bayramın ikinci günü…
2008'e hobbit kulaklarıyla giriyor Ali, biz de bari buçukluğun hobbit dilinde neymiş adı…
Bayramın dördüncü günü terkettik evimizi, gidiş o gidiş… Perşembe sabahı erkenden kalkıp şu nüfüs kağıdı -evet yine kaybettim nüfus…
Evet, kendisi henüz farkında değil ve aralarında topu topu üç buçuk ay olduğu için ömrü billah da farkında olmayacak ama, arefe günü abi oldu Ali…İbrahim Ediz’in keyfini daha fazla bekleyemeceklerine karar veren Demet’le Kadir, arefe günü sabah dokuzda hastaneye giderek kendisini buyur…
Ali’ninkiler şu sıra elleriyle ayakları. Ayaklarla henüz büyük atraksiyonlara giremiyoruz ama, ellerimizi birbirine kavuşturmayı da öğrendik öğreneli pek eğleniyoruz…
“Acaba nasıl hareket ettirmeliyim şunları ki uçabileyim? “
