“seni bu kadar üzmek istemezdim.ama epey üzmüşüm anlaşılan.sevilmeye alışık olmadığım için belki de.ya da sevmeyi bilemediğim için kimbilir. ”
Bazı içi geçmiş düşünceler hapsolmayıp sadece hayatın içinden bir yerlerden çıkıp geliveren dostlarımın da var olduğu gerçeğini…
Ben galiba vazgeçtim. Vazgeçtim duymaktan. Ben kaldıramıyorum seni bilip senden uzakta olmayı. Sessizce, kimsesizce, geldiğim gibi sakince…
Öylesine çok ihtiyacım var ki seninle kitaplarla dolu bir odada uyanmaya, camdan giren güneşle kamaşan gözlerimizi sonsuz, mavi ve kıyısında beyaz köpüklerin olduğu bir denizle doyurmaya.
Sevdiğim, sevmeyi istediğim, sevmeye hazırlandığım ve bir o kadar da sevmeye hazır olduğum bütün insanların söylediği üzere; evet, ben sizlerden daha iyisini hak ediyorum. Bu çok doğru bir gerçek. Ruhunuzu rahatlatmaya çalıştığınıza inanıyorum. Yoksa sizin de bence…
Yapma maskeler arkasına takılmış insan yüzleri.
Neyi istediğimi, neyi aradığımı, neyi bulamadığımı ve belki bir kez daha arasam yeniden bulamayacağımın farkına geç de olsa vardım.
Hayat acımasız, bizler ise birbirimize karşı daha acımasızız. Yenilmiş olabilirim, yeniden doğrulamayacağımı sanıp bol miktarda gözyaşı dökebilirim…
sevişmek. mum ışığında, güneş batmışken. sokak lambası içeri akarken. sadece sevişmek. ilerisini veya gerisini düşünmeden hayal kurmadan yollara düşmeden.
O, yolculuğun içinde; bense çoktan yolcu. Bedenine sığdırmaya niyetlendiği ruhu ile yapayalnız. Ona deniz feneri olup çizdiği yolu aydınlatabilirim veya kendi ışığımı aramak üzere yoluma devam edebilirim. Onu terk edebilirim. Yol ayrımının ilki benim ikincisi onun için karanlık.
Kaç gündür esip gürlüyorsun. Bir tek sen mi sanıyorsun acı çeken, sevdiğini kaybeden ve bütün bunlara rağmen yaşamaya devam eden, yas tutmak zorunda olan?
Gerçekten yeter artık! Bıktım bu bitmek bilmeyen nefretinden. Hırçın hırçın dövünmenden, yetmezmiş gibi…
These were the top 10 stories published by aquatic; you can also dive into yearly archives: 2017, 2018, and 2019.
