มีโปรเจ๊กต์นึงที่ผมพึ่งผ่านไป เราต้องพัฒนาระบบตัวนึงขึ้นมา
ระหว่างทำโปรเจ๊กต์ มีโปรแกรมเมอร์คนนึงในทีมบอกประมาณว่า
“ไอ้ที่บอกว่าทำๆ ไปก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยมาจัดการ Tech debt อ่ะไม่มีจริงหรอก Business เขาก็จะ Push feature…
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ติดค้างในความคิดมาหลายปีเหมือนกัน
หลายปีแล้วที่ผมสงสัยว่าทำยังไงให้คนเข้าใจ Fundamental ของการทำซอฟต์แวร์ ได้นะ ซึ่งก็นำไปสู่คำถามว่า Fundamental คืออะไรกันแน่ ซึ่งที่ผ่านมาผมก็ยังนิยามไม่ออก
ส่วนตัวผมเป็นคนที่ศึกษาศาสตร์เชิงจิตบำบัด การทำงานกับโลกภายใน และการทำงานของมนุษย์มาหลายสายพอสมควร ทั้งในแง่ของทฤษฎีและปฏิบัติ ถ้าจะลิสต์ออกมาก็คงจะมี
“เราไม่สามารถควบคุมความคิดของเราได้ แต่เราสามารถควบคุมการกระทำของเราได้”
เรื่องที่ทั้งเป็นห่วงและอยากจะแนะนำ (หรือจะว่าพล่ามก็ได้)
ผมเห็นเทรนด์คนยุคปัจจุบันศึกษา Scientific Self-help เยอะ หลายคนศึกษาเรื่องผลของการออกกำลัง, Cold Shower, Dopamine effect การตั้ง Goal วิธีการเรียนรู้แบบ Deliberate Practice และอีกมากมาย
มนุษย์เรามีชีวิตที่เต็มไปด้วยอุปสรรคและความท้าทายเสมอ ไม่ว่าจะเป็นความท้าทายอย่างต้องหาเงินทานข้าว ความรัก การทำงาน และอะไรอีกมากมาย
ส่วนตัวผมเองทำงานสอนมาค่อนข้างเยอะ และสอนทักษะหรือ Skill หลายอย่าง…
บทสนทนานึงที่ผมเคยมีในเว็บบอร์ดแห่งนึง (Rephrase นะ)
“อย่าบอกนะว่าคุณแคร์กับคำพูดของคนแปลกหน้าในอินเตอร์เน็ต ที่ไม่เคยรู้จักกัน ในเว็บบอร์ดเกรียนๆ แห่งนี้”
Anger หรือความรู้สึกที่เรียกว่าความโกรธ เป็นอารมณ์นึงที่สำคัญมากในตัวมนุษย์
ความโกรธเป็นสัญญาณกระตุ้นให้เรารู้ถึงความเร่งด่วน (Sense of urgency)
ความโกรธเป็นสัญญาณกระตุ้นให้เราสามารถลงมือกระทำ Take action ได้ทันท่วงที
ผมนึกถึงที่วินเคยรีวิวคอร์สผมไว้อันนึงว่า
“พี่คริสรับฟังและคุยกันอย่าง Constructive มากๆ ผมคิดว่าผมเป็นคนที่จับความรู้สึกคนได้ไวมากๆคนนึงนะ แต่ผมไม่สัมผัสถึงความรู้สึกไม่โอเค หรือไม่พอใจจากพี่คริสเลยแม้แต่นิดเดียว คือแว่บเดียว หรือหางตานิดเดียวก็ไม่มี…
สมัยหนึ่งผมเคยเชื่อว่าความมีระเบียบวินัยจะเกิดขึ้นได้เราจำเป็นต้องทิ้งอารมณ์ความรู้สึก และใช้ “ความพยายาม” และตั้ง“จิตมุ่งมั่น” เพื่อเอาชนะ “มารร้าย” ที่คอยยั่วยวนให้เราละทิ้งระเบียบวินัยทำในสิ่งที่เละเทะและเลวทราม