ਨੀਲੇ ਧਾਗੇਖੱਟੇ ਧਾਗੇਮਸਾਂ ਮਸਾਂ ਸੀਵੱਟੇ ਧਾਗੇ
ਮੈਂ ਓਹ ਸਿਆਹੀ ਨਹੀ
ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੂੰ ਰੋਜ ਲਿਖਦੈਂ
ਆਪਣਾ ਆਪ ਸੰਭਾਲ ਓਏ ਲੋਕਾਕਿਉ ਪਉਣੈ ਗੰਧਾਲ ਓਏ ਲੋਕਾਆਪਣੀ ਭੱਠੀਆਪਣਾ ਬਾਲਣਆਪਣੇ ਹੀਹੱਡ ਦਾ ਝੋਕਾਕਿਹੜਾ ਧਰਮਕਿਹੜਾ ਕਰਮਛੱਡ ਦੇ ਏਹ ਜੰਜਾਲ ਓਏ ਲੋਕਾਆਪਣਾ ਆਪ ਸੰਭਾਲ ਓਏ…
ਇਹ ਯੁੱਧ ਹੈਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦਾਨਾ ਪੋਰਸਨਾਂ ਸਿਕੰਦਰ ਦਾਖੋਲ ਸਮਾਧੀਦੇਖ ਜ਼ਰਾਕੀ ਹਾਲ ਹੋਇਆਇਸ ਮੰਜਰ ਦਾ
ਦੱਸ ਕੀ ਕਰਾਂ ਤੇਰੇ ਊੜੇ ਦਾਸਿਰ ਦੇ ਜਲੇਬੀ ਜੂੜੇ ਦਾਜੇ ਮੂੰਹ ਖੋਲੇੰ ਤਾ ਪੁੱਛ ਲਵਾਂਹਾਲ ਕੀ ਅੰਦਰ ਤੂੜੇ ਦਾ
ਰਾਤੀਂ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚਇੱਕ ਰਾਹ ਮਿਲਿਆਂਰਾਹ ਵਿੱਚ ਪੈੜਾ ਦਾਗਾਹ ਮਿਲਿਆਉੱਤੇ ਮਖਮਲੀ ਵਿਛਿਆਘਾਹ ਮਿਲਿਆ
ਸਵਾ ਗਜ ਬੁਣ ਲਿਆਸਵਾ ਗਜ ਰਹ ਗਿਆਤਾਣਾ ਤਾਣਾ ਤਣ ਲਿਆਪੇਟਾ ਪਾਉਣਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਸ਼ਬਦ ਤੇ ਸੋਚਪੁਰਾਣਾ ਰਿਸ਼ਤਾਜਿਉ ਪੈਰ ਤੇ ਜੁੱਤੀਕਿਤੋ ਤੰਗਕਿਤੋ ਮੋਕਲੀਕਿਤੋ ਨੀਵੀਕਿਤੋ ਉੱਚੀ
ਬਹੁਤੇ ਨੰਗੇਪੈਰੀ ਜਾਂਦੇਬਾਕੀ ਬਾਹਰਛੱਡ ਕੇ ਆਂਦੇਅੰਦਰਲੀ ਨਾਲਮਲ ਮਲ ਨਾਹਦੇਇਉ ਚਮਕਾਂਦੇਜਿਉ ਮੰਦਰਵਿੱਚ ਜੁੱਤੀਕਿਤੋ ਨੀਵੀਕਿਤੋ ਉੱਚੀ
ਮੁੜਦਿਆਂਅਕਸਰ ਹੀਵਟ ਜਾਵਣਆਪਣੀ ਭੁੱਲਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਪਾਵਣ…
ਜੇ ਖੰਡ ਪਾਵੇਂਇਹ ਰਹਿੰਦੀ ਭੁੱਖੀਜੇ ਕੰਡ ਪਾਵੇਂਸੰਘ ਚੜਦੀ ਭੁੱਕੀਜੇ ਵੰਡ ਪਾਵੇਂਕਹੇ ਤੂੜੀ ਸੁੱਕੀਮੈਂ ਮੈਂ ਕਰਦੀਸਿਰ ਛੱਤ ਚੁੱਕੀਮੈਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇਪਾ ਮੁੰਡਿਆਮੈਂ ਦੀ ਭੁੱਖਮਿਟਾ ਮੁੰਡਿਆ
