ผมพูดกับใครหลายคนอยู่บ่อยๆว่า … มันอยู่ที่โอกาส
ผมเองอยู่ห่างไกลจากคำว่าเก่งที่สุดอยู่หลายขุม แต่ผมทำในสิ่งที่หลายคนพยายามทำแต่ล้มเหลวได้ เพราะอะไร?
ไม่ใช่เพราะพวกเค้าไม่เก่ง แต่เก่งมาก
บางครั้งเรากำลังเผชิญหน้ากับปัญหาที่เหมือนจะน่ากลัวแต่ไม่น่ากลัว ถ้าเราว่ายน้ำแข็งแล้ว สระลึกหกเมตรกับทะเลลึก 60 เมตรก็ไม่ต่างกัน มันไม่ยากไปกว่าเดิม มันไม่อันตรายมากขึ้นกว่าเดิมและเราใช้พลังงานเท่าเดิมในการว่ายน้ำให้ได้ระยะทาง 400 เมตร
บางครั้งเราก็ไม่สามารถแก้ปัญหาลักเล็กขโมยน้อยได้ด้วยการออกกฎหมายลงโทษให้เข้มขึ้น … แต่ด้วยการสร้างเศรษฐกิจและอาชีพที่มั่นคงกว่านี้ให้คนในสังคม
บางครั้งเราก็ไม่สามารถแก้ปัญหาการศึกษาที่ตกต่ำได้ด้วยการทุ่มงบประมาณลงไปกับการปรับปรุงอาคาร, เพิ่มเครื่องไม้เครื่องมือการสอนที่ทันสมัย…
เมื่อเรารู้สึกเบื่อ ท้อแท้ และไม่อยากแม้แต่จะขยับตัวไปไหน … เมื่อเราปล่อยให้ความรู้สึกแบบนั้นครอบงำตัวเรานานขึ้น สิ่งที่เราจะได้คือความเบื่อมากขึ้น ท้อแท้กว่าเดิม และยิ่งอยากอยู่เฉยมากขึ้นไปอีก
เพราะปัญหามันยังคงอยู่ เพราะต้นเหตุของความเบื่อหน่ายยังไม่ได้ถูกกำจัดไป อะไรๆก็จะมีแต่แย่ลง
I came across this fantastic article a few months ago. I thought of it today, so I am writing this to tell myself a story.