🙋🏻‍♀️ ยิ่งออกแบบยิ่งรู้เยอะ

เพราะการออกแบบบังคับให้เราพิจารณาข้อมูลจากหลายมุม การออกแบบสอนให้เรามองไกลไปกว่าแค่ปัญหาที่อยู่ตรงหน้า 🙋🏻‍♂️

😈 กับคนอื่นที่เหลือทั้งหมด

วิธีที่จะต่อสู้กับความเปลี่ยนแปลงของโลกและยืนโต้กับคลื่นลูกใหม่ที่เกิดขึ้นทุกวันคือการตั้งคำถามกับตัวเองว่า

“ฉันกำลังทำงานที่มีแค่ฉันคนเดียวที่ทำได้อยู่หรือไม่?”

หรือ

🧊 เหลือคำสัญญาอีกเท่าไร

เราต้องรู้สถานการณ์ของตัวเอง เราต้องหมั่นสังเกตตัวเองว่าตอนนี้เราตั้งความหวังและให้คำมั่นสัญญามากเกินไปรึเปล่า 🥣

💭 ไอเดียที่หลากหลาย

อย่าเก็บสะสมไอเดียที่กระจัดกระจาย … ฝึกฝนการคัดเลือกไอเดียที่ดีในเวลาที่เหมาะสมจะดีกว่า 🫱🏽

เวลาที่เรามีไอเดียที่กระจัดกระจาย…

🐵 เมื่อเราทำตัวว่ารู้ทุกเรื่อง

เวลาเราคิดไม่มีใครรู้ว่าเราคิดอะไร แต่เวลาเราพูดพวกเขาจะเริ่มเข้าถึงความคิดและความตั้งใจของเรา เราจะเริ่มประเมินตัวเราได้ 🐼

🪽 ขอ 2–3 ปี

“ฉันอยากไปทำงานบริษัทนั้นก่อนสักสองปีเพื่อเรียนรู้เรื่องนี้เพิ่มเติม” — ไม่หรอก ไม่ต้องรอสองปี … ตอนนี้เลยก็ได้ ถ้าใจอยากทำ 🦃

จะเลือกอะไรระหว่าง

🤲🏼 ตัวฉัน

เราเปลี่ยนได้เพราะเราอยากส่งความใส่ใจไปให้ผู้รับในทุกครั้งที่เรากดปุ่ม, หย่อนจดหมาย, หรือกล่าวคำอำลากับใครสักคน 👍🏼

เมื่อเรากดปุ่ม “ส่ง” อีเมล

🤝🏽 ทำเองดีกว่า?

เพราะเป้าหมายนั้นถูกกำหนดและเปลี่ยนแปลงด้วยตัวฉันเอง เพราะฉันไม่ต้องรับผิดชอบใครและใครก็ไม่ต้องรับผิดชอบฉัน 💪🏽

ถ้าฉันสามารถทำเองได้ทุกอย่าง

🐛 เพื่อความก้าวหน้า

เมื่อเราต้องพูดกับตัวเองเบาๆว่า “นี่มันไม่ได้ตามมาตรฐานของฉันเลย” เรามักจะมีความรู้สึกด้านลบ มันแย่ มันไม่ตรงใจ มันไม่คุ้นเคย 🙉

👠 ความมั่นคงแห่งอาชีพ

การอยู่องค์กรใหญ่แต่ขาดโอกาสเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง ถูกจำกัดขอบเขตความรับผิดชอบ โดนกีดกันในการทำสิ่งที่สนใจ นั่นอาจจะไม่ใช่ความมั่นคงเลย 👡