[สปอย] Ao no Kanata no Four Rhythm รูทอาสึกะ (Part 3/3)

หมายเหตุ: บทความนี้ผมไม่ใช่ผู้เขียน ผม copy มาจาก http://forum.tirkx.com/main/showthread.php?196740
ซึ่งเว็บถูกปิดมานานแล้ว

ผมไม่ได้บันทึกไว้ว่าใครเป็นคนเขียนบทความนี้ ถ้าใครเป็นผู้เขียนบทความนี้หรือรู้จักคนที่เขียนบทความนี้ รบกวนบอกหน่อยครับ ผมยินดีใส่เครดิตให้

บทความก่อนหน้า:

• [พรีวิว] Ao no Kanata no Four Rhythm — sprite
• [สปอย] Ao no Kanata no Four Rhythm บทนำ
• [สปอย] Ao no Kanata no Four Rhythm รูททั่วไป
• [สปอย] Ao no Kanata no Four Rhythm รูทอาสึกะ (Part 1/3)
• [สปอย] Ao no Kanata no Four Rhythm รูทอาสึกะ (Part 2/3)

กลับมาที่ปัจจุบัน

มาซายะ : เพราะเหตุนี้ผมถึงได้หนีจากท้องฟ้ายังไงล่ะ

มาซายะบอกตัวเองไม่คู่ควรเป็นโค้ชเลยนะ เอาแต่หนีอย่างเดียว แต่อาสึกะก็ขึ้นเสียงดังว่าไม่ใช่ซักหน่อย

อาสึกะที่คอยให้กำลังใจมาซายะ มาซายะก็ขอบคุณ เสร็จแล้วมาซายะก็ชวนอาสึกะกลับด้วยกัน

อาสึกะบอกก่อนไปเธออย่างเห็นมาซายะที่บินแบบที่เคยทำเมื่อก่อน

แต่เพราะมาซายะไม่ได้เอากราชูมา เลยเอาแบบมั่วๆจากห้องชมรมมา

มาซายะเปิดการทำงานของรองเท้า แล้วเริ่มออกบิน

ไม่มีอาการผิดปกติอะไร มาซายะเลยบินโชว์ให้อาสึกะดู ทั้งวิธีพุ่งไป วิธีหลบคู่ต่อสู้ และวิธี dogfight

มาซายะบอกตามมาเลย ถ้าคิดว่าแตะหลังได้ละก็นะ อาสึกะยิ้มแล้วเล่นกับมาซายะ

แต่พออาสึกะจะแตะหลังได้ มาซายะก็บินควงสว่านหลบไปได้ แล้วหัก45องศาหมุนกลับมาแตะหลังอาสึกะได้

อาสึกะก็ดีใจใหญ่ที่ได้ดูมาซายะบิน ส่วนมาซายะก็บินโชว์ให้อาสึกะดูเรื่อยๆจนพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน

จากนั้นอาสึกะก็พูดขึ้น

อาสึกะ : มาซายะซัง ขอบคุณมากค่ะ
มาซายะ : เอ๊ะ ทำไมต้องขอบคุณ?
อาสึกะ : ก็อุตส่าห์บินเพื่อฉันแท้ๆ
อาสึกะ : ทั้งที่น่ากลัวแท้ๆ แต่ก็ยังฟังคำขอเอาแต่ใจของฉัน
อาสึกะ : รู้สึกว่าฉันเนี่ยมันไม่ได้เรื่องเลยนะคะ …..ไม่ว่าเมื่อไรก็แบบนี้ตลอด เพราะมาซายะซังอ่อนโยน ถึงได้เอาแต่อ้อนตลอด
มาซายะ : ไม่ใช่แบบ…..นั้นหรอก
อาสึกะ : ค คะ….?
มาซายะ : คนที่เอาแต่อ้อนน่ะ มันฉันต่างหาก ยิงกว่านั้น…….
มาซายะ : ที่ต้องขอบคุณนะ ทางนี้ต่างหาก
อาสึกะ : เอ๊ะ ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะคะ?

จะบอกยังไงดีหว่า ว่าตรงไหนสมควรขอบคุณ
เพราะกลัวมาตลอดเนี่ยแหละ ถึงจะน้อยนิด แต่ก็รู้สึกว่าเริ่มเข้าใกล้แล้ว

มาซายะ : ตั้งแต่แรกเลย เพราะอาสึกะมาขอร้องให้ฉันเข้าชมรม ฉันถึงได้เข้ามาเกี่ยวข้องกับ FC ได้อีกครั้ง
อาสึกะ : ตอนที่ขอร้องให้มาเป็นโค้ช….เหรอคะ?
มาซายะ : อา ทั้งที่ไม่คิดว่าจะแน่วแน่ขนาดนั้นแท้ๆ
อาสึกะ : ข ขอโทษนะคะ ที่ฉันตอนนั้นเป็นแบบนั้น
มาซายะ : ใช่ เพราะมุ่งมั่นมากนั่นแหละ ผมถึงได้นึกออก
อาสึกะ : เอ๊ะ?

ได้รับการยอมรับ แล้วขอร้องให้มาเป็นโค้ชในวันนั้น
พอนึกแล้วก็รู้สึกสุขเป็นที่สุด
พอนึกถึงตอนนั้นในตัวผม ถึงจะเล็กน้อยแต่ก็ฟื้นฟูกลับมาเหมือนสมัยก่อนแล้ว
ความรู้สึกที่อยากจะบิน

มาซายะ : ฉันตอนนี้น่ะ ถ้าไม่มีอาสึกะคอยผลักหลังอยู่ล่ะก็ชาตินี้คงไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับ FC อีก

อาสึกะน่ะไม่ว่าเมื่อไหร่ก็แคร์ความรู้สึกผมตลอด
นั่นแหละคือความอ่อนโยนที่เธอมี แต่เธอก็ยังบอกว่านั่นเป็นการเอาแต่ใจอีก

มาซายะ : ขอบคุณนะ….อาสึกะ
อาสึกะ : ………
มาซายะ : ที่ได้บินไปบนท้องฟ้ากับอาสึกะ ขอบคุณจริงๆ

นี่ผมได้อาสึกะช่วยไว้ขนาดไหนกันนะ
ปฏิเสธอิริน่าอย่างจริงจัง ด้วยถ้อยคำมากมายที่พูดไปเพื่อช่วยผม
ผมถึงได้มาไกลได้ขนาดนี้
จะขอบคุณเท่าไหร่ก็คงไม่พอแน่

มาซายะ : ได้เวลาซักที คราวนี้กลับจริงล่ะ แล้วพรุ่งนี้เช้ามาซ้อม…….

พอหันไปทางบ้านแล้วกำลังจะออกบิน

อาสึกะ : มาซายะซัง

ผมที่ถูกเรียกก็หันกลับไป

อาสึกะ : มาซายะซัง

โดนเรียกชื่ออีกครั้ง
อาสึกะเนี่ยเสียงอ่อนหวานน่ารักขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

มาซายะ : อาสึ….กะ

เสียงที่ตอบกลับไปรู้สึกสั่นเครือเล็กน้อย

…….อะ
หมายความว่ายังไง เข้าใจได้ทันที
เมื่อกี้ตอนที่บินไปบนฟ้า เหตุผลที่สนุกได้อย่างเต็มที่
บางที ถ้าเป็นผมคงเดียวคงไม่ได้สินะ คงแก้ปัญหานี้ไม่ได้แน่
แต่เพราะมีอาสึกะต่างหาก
เพราะงั้นความกลัวที่จะบินถึงได้หายไป

อาสึกะ : มาซายะ…..ซัง (เสียงหวานสุดๆ)

ท่าทางที่เห็นนี้ ไม่ต้องเสียเวลาคิดก็เข้าใจได้
ใบหน้าของอาสึกะ เสียงที่คอยเรียกหา น้ำตาซึมๆที่ไหลลงมา

ไม่ใช่น้ำตาจากความเจ็บปวด หรือถูกทำร้าย แต่เป็นน้ำตาที่ไหลลงมาด้วยความรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

ไม่ใช่น้ำตาที่ไหลเพราะตกสู่ห้วงลึกแห่งความสิ้นหวัง แต่เป็นน้ำตาที่ไหลลงมาด้วยความรู้สึกแข็งแกร่งและอ่อนโยน พร้อมที่จะมุ่งไปข้างหน้า

ความรู้สึกของอาสึกะที่ผสมผสานกันได้ไหลหลากลงมา

มาซายะ : อาสึกะ….ฉัน….

พระอาทิตย์ที่ทอแสงอยู่ด้านหลัง สาดแสงอันอ่อนละมุนไปที่อาสึกะ
หลายๆสิ่งที่อยากจะระเบิดมันออกมา อยากจะกู่ก้องให้กังวาล
จะทำยังไงกับความรู้สึกที่มีนี้ ผมเองนั้นรู้ดี

อาสึกะ : มาซายะซัง

กี่ครั้งแล้วนะ
ที่อาสึกะเรียกชื่อผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

อาสึกะ : พอได้เรียกชื่อ ฉันรู้สึกมีความสุขจริงๆค่ะ
อาสึกะ : อยากจะเรียกไปตลอด ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่คงเป็นตอนที่ได้บินเมื่อกี้แน่เลยค่ะ
อาสึกะ : แล้วตอนนี้พอได้ยินมาซายะซังบอกขอบคุณ ในอกที่รู้สึกถึงความอบอุ่นนี้ก็เข้าใจค่ะ
อาสึกะ : มาซายะซัง….
อาสึกะ : ชอบที่สุดเลย…ค่ะ

มาซายะ : อะ……

……เอาจนได้
ทั้งที่ตรงนี้มันต้องเป็นทีของผมแท้ๆ ผมนี่มันบ้าจริงๆ ให้ตายเถอะ

มาซายะ : ขอโทษนะ อาสึกะ
อาสึกะ : มาซายะซัง….?
มาซายะ : ฉันนี่มันบ้าจริงๆ
มาซายะ : ทั้งที่ฉันชอบอาสึกะขนาดนี้ แต่ต้องให้อาสึกะเป็นคนพูดซะได้
อาสึกะ : อ…..ฮิฮิ
มาซายะ : ฮ่าฮ่า…

เราทั้งคู่มองใบหน้าของกันและกันและหัวเราะออกมา

มาซายะ : อาสึกะ
อาสึกะ : ค่ะ

ผมมองตรงไปที่อาสึกะ
ทั้งที่เจอหน้ากันเป็นประจำแท้ๆ แต่เป็นครั้งแรกเลยที่แดงได้ขนาดนี้

มาซายะ : ผมเองก็เหมือนกัน ชอบอาสึกะที่สุดเลย
อาสึกะ : ………..
อาสึกะ : ……ค่ะ ดีใจมากเลยค่ะ

เบื้องหลังที่ทอดแสงตะวันอันอบอุ่นมา อาสึกะตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มราวกับแสงตะวันนั้น

อาสึกะ : ……อึก อ….ฉัน….ดีใจที่สุดเลย……..ค่ะ
มาซายะ : เอ๊ะ….อาสึ….กะ….?

น้ำตาสะท้อนแสงตะวันไหลออกมาจากตาของอาสึกะ

อาสึกะ : เอ่อ…ขอโทษนะคะ ฉ ฉันนี่ล่ะก็…..
อาสึกะ : ฮ อึก พอได้ มองมาซายะซังแล้ว ความรู้สึกที่มีมันก็เอ่อล้นออกมา ก็เลยสารภาพรักออกไปน่ะค่ะ
อาสึกะ : ทั้งอย่างนั้นมาซายะซังก็ยังอ่อนโยน แล้วตอบกลับมาว่าฉันก็ชอบเธออีก ฉันดีใจมากเลยค่ะ ก็เลย….
อาสึกะ : ก็เลย…..อ..อึก….ร้องไห้จนได้ค่ะ….
มาซายะ : ……….

ผมจะตอบแทนความอ่อนโยนของเด็กคนนี้ได้ซักแค่ไหนกันนะ
เห็นภายนอกมีทั้งความร่าเริงและสดใส มีความอ่อนแอที่เก็บซ่อนไว้ แต่ก็มาพร้อมกับความอ่อนโยน
ถึงจะดีใจมากจนทนแทบไม่ไหวที่ถูกบอกว่าชอบก็เถอะ ซึ่งนั่นคงต้องใช้ความกล้าอย่างมากแน่

มาซายะ : อาสึกะ
อาสึกะ : ค่ะ……
มาซายะ : ฝากตัวด้วยนะ อาสึกะ

อาสึกะตกใจนิดหน่อยแล้วเปิดตากว้าง

อาสึกะ : ค่ะ มาซายะซัง

ในตาของเธอ ยังคงหลงเหลือแสงทอประกายนั้นอยู่
แต่ผมทำเป็นไม่ใส่ใจมัน และหัวเราะไปด้วยกันกับอาสึกะ
แต่อาสึกะที่ยิ้มอย่างเป็นสุขก็มีน้ำตาไหลออกมาอีกจนได้
ตะวันที่ลับขอบฟ้าไป รอบๆจึงค่อยๆถูกย้อมไปด้วยสียามค่ำคืน
และจะเป็นแบบนั้น ตลอดไป

ดึกวันนั้น มาซายะก็เรียกอาจารย์ให้มาพบในที่ๆตัวเองเคยฝึกเมื่อก่อน

อาโออิ : แปลกนะเนี่ย ที่เรียกฉันมาแบบนี้
มาซายะ : ครับ กี่ปีกันแล้วนะ…..
อาโออิ : ลืมไปแล้วล่ะ นานมากแล้วนี่นา
มาซายะ : นั่นสินะครับ
มาซายะ : วันนี้ได้ฝึกกับอาสึกะมาครับ
อาโออิ : งั้นเหรอ
มาซายะ : พอได้ขยับหลังจากไม่ได้ขยับมานาน ร่างกายก็เกิดจำได้ขึ้นมา ท่าที่ฝึกสมัยก่อนก็กลับมาบ้างแล้วครับ
อาโออิ : …..อืม
มาซายะ : ….สนุกมากเลยครับ
อาโออิ : งั้นเหรอ สนุกสินะ
มาซายะ : ครับ
อาโออิ : ฝึกที่นี่มาตลอดเลยสินะ
มาซายะ : ตั้งแต่ตอนแข่งทั่วประเทศรุ่นจูเนียร์ละมั้งครับ วันที่ร้องลั่นใส่อาจารย์วันนั้น…
อาโออิ : ใช่ๆ มาซายะที่เละตุ้มเป๊ะกลับมาหาฉัน ก็ตะโกนลั่นว่ากลับแล้ว
มาซายะ : เรื่องตั้งแต่สมัยไหนยังขุดขึ้นมาได้อีกนะครับ เดี๋ยวผมก็เกิดอยากเลิกขึ้นมาอีกหรอก
อาโออิ : 555+ โทษทีๆ อภัยให้ฉันด้วย….
มาซายะ : ……….
อาโออิ : แล้วตอนนี้ เหตุผลที่เรียกมาล่ะ?
มาซายะ : ครับ
อาโออิ : [จะไม่เล่น FC แล้ว จะไม่พูดถึงมันอีก ไม่อยากนึกถึงมันอีกต่อไปแล้ว]
อาโออิ : วันที่ประกาศกร้าวนั่น คือที่นี่สินะ
มาซายะ : ครับ ที่นี่แหละ
อาโออิ : ที่ฉันพูด ยังจำได้มั้ย?
มาซายะ : แน่นอนครับ [ฉันจะรออยู่ที่นี่ตลอดไป] พูดว่าอย่างนั้น
อาโออิ : เมื่อไหร่ที่กลับมา ฉันจะกลับมารับเอง กลับมาได้ทุกเมื่อเลย พูดไว้อย่างนั้นสินะ
มาซายะ : ครับ
อาโออิ : เลิกเล่น FC ที่ชอบซะขนาดนั้น ฉันเองก็เป็นห่วงมาตลอดเลยว่ามาซายะจะไปที่ไหนอีก
อาโออิ : นานมากเลยนะ มาซายะ นานมากจริงๆ
มาซายะ : ขอโทษครับ….
อาโออิ : อย่าขอโทษเลย ฉันดีใจมากเลยนะ ในที่สุดก็ได้พูดในสิ่งที่อยากจะพูดซักที
มาซายะ : ………..
อาโออิ : ……..ยินดีต้อนรับกลับ มาซายะ
มาซายะ : กลับมาแล้วครับ อาโออิซัง

วันต่อมาซึ่งเป็นวันปกติ

มาซายะที่กำลังไปโรงเรียนก็มาเจอกับอาสึกะแถวบ้านโดยไม่ได้นัดกันมาก่อน ทั้งคู่หน้าแดงแป๊ดแถมพูดกันไม่ค่อยจะรู้เรื่อง

หลังจากนั้นก็บินไปโรงเรียนด้วยการ อาสึกะบอกเป็นแฟนกันแล้วต้องทำอะไรกันบ้างล่ะ มาซายะก็บอกปล่อยตัวเองจัดการเอง

ให้อาสึกะจัดการเสียเชิงชายหมด อาสึกะก็ตอบตกลง พอมาถึงโรงเรียน ในห้องเรียนพวกมิซากิที่เห็นมาซายะมาด้วยกันกับอาสึกะ

ก็นึกสงสัยพยายามต้อนมาซายะดู แต่มาซายะเหมือนจะกลบเกลื่อนได้สำเร็จ มิซากิจึงบอกมาโดกะว่ามีชีทต้องไปช่วยอาจารย์ยก ไปด้วยกันหน่อย

แล้วออกไป แต่หารู้ไม่นั่นแค่หลอก มิซากิแอบอยู่ริมประตูส่องพวกมาซายะอยู่ มาชิโระก็ตามมาสมทบด้วย หลังจากวิจัยกันอยู่ซักพักจึงสรุปได้ว่าเรียบร้อยแล้วสินะ

เป็นอันว่าความแตกเรียบร้อย

มาที่ห้องชมรมมิซากิลองแหย่มาซายะว่าช่วงนี้มาซายะเนี่ยหล่อจังนะ ส่วนทางมาชิโระก็ไม่น้อยหน้า บอกช่วงนี้อาสึกะน่ารักขึ้นนะเนี่ย

จากนั้นมาโดกะเลยบอกทั้งคู่คบกันอยู่ใช่มั้ย? มาซายะพยายามกลบเกลื่อน แต่อาสึกะออกรีแอคชั่นมากซะจนเห็นชัดเกินไป

ความเลยแตกจังก้าแบบไม่ต้องสืบเลยทีเดียว มาซายะที่ยอมแพ้ก็บอกอืม คบกันอยู่ หลังจากนั้นจึงเคลื่อนที่ไปริมหาดเพื่อเริ่มฝึก

การฝึกของอาสึกะรุดหน้าไปมาก จนถึงขนาดทำให้ชินโดเริ่มออกอาการเหนื่อยได้แล้ว

ทางด้านล่าง มาซายะคุยกับมาโดกะ มาโดกะบอกให้ดูแลอาสึกะดีๆล่ะ แล้วก็เรื่องนั้นน่ะห้ามขาดเลยนะ

มาซายะก็อ้างว่าพึ่งคบกันเอง แถมในฐานะโค้ชด้วย ตัวเองก็มีจุดยืนอยู่ มาโดกะก็บอกจุดยืนมันกินได้ที่ไหนล่ะ

ถ้ารักกันจริงก็แสดงไปเลยอย่ามัวทึ่ม แล้วก็บอกพยายามเข้า

ขากลับมาซายะกลับกับอาสึกะ แต่บทสนทนาไม่ราบลื่นอย่างที่คิดเพราะมัวแต่เขินกัน พอลงที่ลานจอดแล้วเดินไปถึงจุดที่จะแยกย้ายกับอาสึกะ

มาซายะกำลังจะบอกลาเพื่อไปทางบ้านตัวเอง อาสึกะก็ดึงไว้บอกวันนี้ไม่มีคนอยู่บ้าน และอยากอยู่กับมาซายะมากกว่านี้ด้วย

มาซายะตกลงแล้วไปที่บ้านอาสึกะ

ที่ห้องของอาสึกะ อาสึกะนั่งลงบนเตียง มาซายะนั่งเก้าอี้ อาสึกะก็ถามมาซายะว่าคิดกับตัวเองยังไง มาซะยะก็บอกชอบนะ ทำเอาอาสึกะหน้าแดง

เสร็จแล้วอาสึกะก็บอก ที่นี่ช่วยเป็นโค้ชให้ฉันที มาซายะก็บอกไม่ได้หรอกเพราะนี่ครั้งแรกเหมือนกัน หลังจากนั้นก็คุยเรื่อยเปื่อยไปจนดึก

แม่อาสึกะก็โทรมาหาอาสึกะบอกคืนนี้ไม่กลับ สรุปว่าคืนนี้ไม่มีใครนอกจากอาสึกะ อาสึกะบอกให้มาซายะคืนนี้ค้างที่นี่ได้มั้ย เธอเหงา

อาสึกะชวนมาซายะนั่งบนเตียงใกล้ๆกัน หลังจากร่ายคำหวานให้กันและกันแล้ว มาซายะก็บอกอยากจูบ อาสึกะที่เขินหน้าแดงแต่ก็ยอมแล้วปิดตาลง

ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม มาซายะก็บอกรักอาสึกะนะ

อาสึกะบอกมีอะไรอยากขอร้อง2อย่าง อย่างแรกคือตอนที่อยู่ด้วยกันขอเรียกว่ามาซายะคุง ส่วนอย่างที่2เอาไว้จบการแข่งฤดูใบไม้ร่วงแล้วจะบอก

มาซายะก็รับปาก จากนั้นค่ำคืนสุดหรรษาของทั้ง2จึงได้เริ่มต้นขึ้น

[บันทึกรายวันของมาโดกะ] (เป็นเรื่องราวในมุมมองของมาโดกะ ไม่มีสาระสำคัญอะไรมาก)

• หน้าร้อนจบแล้ว เปิดเทอมเดือนกันยายน
• เรย์โกะเอาของกินเพียบมาถวายให้ชมรม FC คุนาฮามะ เลยได้กินกันเต็มเหนี่ยว
• แต่ในบรรดาของถวายดันมีดาชิปลาบินด้วย เรย์โกะบอกดาชิปลาบินมันของขึ้นชื่อเลยนะ ไม่กินเดี๋ยวไม่โตพอดี อาสึกะเลยได้แต่น้ำตาไหลพราก
• ชิราเสะกับประธานก็เข้ากันได้ดีอย่างเคยเพราะเป็นพวกบ้ากล้ามเหมือนกัน
• อาสึกะเผลอเรียกมาซายะว่ามาซายะคุง มิซากิกับมาชิโระที่ได้ยินเลยลากอาสึกะไปคุย มาซายะพยายามจะห้าม แต่โดนชินโดกับประธานล็อกไว้
• อาสึกะที่ซื่อจัดเลยโดนมิซากิรีดข้อมูลเด็ดมาซายะ48กระบวนท่า
• ก่อนแข่งฤดูใบไม้ร่วงเหลือเพียงอีก 1 สัปดาห์เท่านั้น

วันหนึ่งของสัปดาห์สุดท้าย

ทุกคนยังฝึกตามปกติ มิซากิมาคุยกับมาซายะว่ามาซายะเปลี่ยนไปนะ ต้องเป็นเพราะอาสึกะแน่ๆ

มาซายะก็บอกมิซากิถ้าตั้งใจพยายามล่ะก็ต้องเป็นผู้เล่นที่น่าสนใจแน่ มิซากิก็ยิ้มแล้วบอกจบการแข่งที่จะถึงนี้แล้วจะลองพยายามมากกว่านี้แล้วกัน

หลังมิซากิไปมาชิโระก็เข้ามาคุย ว่าคิดว่าเธออ่อนแอและไร้พรสวรรค์ใช่มั้ย? มาซายะบอกเรื่องอ่อนแอน่ะใช่ แต่ไร้พรสวรรค์น่ะไม่ใช่

ถ้าพยายามมากว่านี้มาชิโระต้องเก่งแน่ มาชิโระคิดนิดหน่อยก่อนถามว่าถ้าตัวเองพยายามให้มากกว่าอาสึกะจะมาช่วยกันมั้ย?

มาซายะก็รับคำ มาชิโระถอยไปและพึมพำนิดหน่อยว่าลองพยายามหน่อยดีมั้ยนะ?

ตกดึกมาซายะมาช่วยฝึกริกะ ริกะบอกแบบนี้คงไม่ผิดใจกับอาสึกะนะ? มาซายะก็บอกไม่หรอก ริกะพูดต่อบอกถ้ามาซายะไม่เลิก FC ป่านี้คงได้เข้าทาคาฟูจิแล้ว

แล้วพอถึงตอนนั้นฉันเองก็………

ริกะเงียบไปแปปนึง ก่อนจะขอไปฝึกบินต่ออีกหน่อย มาซายะก็รับคำแล้วฝึกกันต่อ

อีก3วันก่อนถึงการแข่ง

วันนี้มีคนเข้ามาร่วมแจมคืออาจารย์นั่นเอง มาซายะไปขอร้องให้อาจารย์มาช่วยฝึกอาสึกะวันนี้

ส่วนอาจารย์ก็บอกทำเพราะมาซายะกลับมาบินแล้ว ตัวเองก็เลยอยากช่วยด้วย

ไม่พูดอะไรกันมาก การแข่งเริ่มขึ้น

อาจารย์ออกตัวไปแตะทุ่น2ด้วยความเร็วชนิดอาสึกะมองไม่ทัน มาซายะบอกให้อาสึกะ shortcut อาสึกะทำตามทันที อาจารย์ได้ 1แต้ม

ที่ไลน์2 อาสึกะเริ่มบุกทันที อาสึกะบินเป็นรูปดาวหาแฉกล้อมอาจารย์ไว้ อาจารย์ท่าทางไม่ตกใจเท่าไหร่

มาซายะบอกให้อาสึกะ air kick turn เข้าหาจารย์เลย อาจารย์หลบขึ้นไปในแนวตั้ง มาซายะให้อาสึกะ air kick turn อีกครั้ง แล้วแตะหลังจารย์ได้มา 1 แต้ม

มาซายะบอกได้โอกาสแล้วตามรุกไล่ไปเลย อาสึกะรับคำแล้วตามไปติดๆ อาจารย์เลยสอนมาซายะกลับว่าสิ่งที่ดูเหมือนเป็นโอกาส จริงๆแล้วมันไม่ใช่เสมอไป

มาซายะที่รู้สึกตัวรีบสั่งให้อาสึกะถอยกลับ แต่สายไปแล้ว จารย์ตีลังบินข้ามหัวอาสึกะมาแตะหลังได้ไปอีกแต้ม อาสึกะตาม 1–2

มาซายะบอกจารย์ว่าเอาจริงเหรอเนี่ย จารย์บอกแหงอยู่แล้วจะเล่นทั้งทีไม่เต็มที่ก็เสียมารยาทแย่ มาซายะก็บอกได้เสียสิ

กลับมาที่สนามชินโดทำหน้าจริงจังบอกสุดยอดเลยนะเนี่ย นี่มันพระเจ้าชัดๆ ชินโดบอกตอนแรกจะเลิกเล่น FC แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว อยากจะไประดับโลก

ริกะที่พูดอะไรไม่ออกก็ได้แต่ดูแบบทึ่งๆ

กลับมาทางสนามแต้มเป็นอาจารย์นำ 4–3 ไปแล้ว

อาสึกะเล็งทุ่น2 อาจารย์บอกจะวัดความเร็วน่ะคิดผิดแล้ว อาจารย์ตีคู่มากับอาสึกะแต่จะแพ้แล้ว มาซายะบอกให้อาสึกะยกระดับให้สูงขึ้น

เพื่อใช้แรงโน้มถ่วงของโลกช่วยเร่งความเร็ว อาสึกะแตะทุ่น แต้มเป็น 4–4 อาจารย์บอกมาซายะจำได้ดีสินะ การเล่นแบบนี้ วิธีเร่งความเร็วให้มากขึ้น

ในกรณีที่จะแข่งเรื่อง speed มาซายะก็บอกชวนคิดถึงจังนะ อาจารย์พูดต่องั้นคงจำนี่ได้สินะ ท่านั่นที่เคยใช้ให้ดูไปครั้งเดียวนั่น

มาซายะตกใจว่าจะใช้ไอนั่นกับอาสึกะเหรอ? อาจารย์บอกเวลาใกล้การแข่งที่จะถึงนี้มันเหลือไม่มากแล้ว ได้เจออะไรแบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอ

มาซายะคิดนิดหน่อยว่ามันอาจจะลำบากไปสำหรับอาสึกะรึเปล่า? แต่ในเมื่ออาจารย์จะใช้ให้ดูก็ไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้อีกแล้ว

มาซายะบอกอาสึกะให้ระวัง แล้วตั้งใจดูให้ดี อาจารย์เริ่มทันที

อาจารย์หายตัวไปจากทัศนวิสัย อาสึกะสงสัยว่าหายไปไหน มาซายะบอกอยู่รอบๆนั่นแหละ

สิ่งที่อาจารย์ใช้คือ Angelic Halo ซึ่งเป็นท่าที่ถูกตั้งชื่อขึ้นตอนไปแข่งระดับโลกนั่นเอง เป็นท่าที่คนที่เข้าไปอยู่ข้างในจะไม่มีวันออกมาได้

มาที่ด้านริมหาด ทางสาวๆก็สงสัยกันว่าไอท่านั่นมันคืออะไร เกิดอะไรขึ้น ชินโดบอกไม่นึกเลยว่าได้ได้เห็นด้วย

ริกะสงสัยเลยถามชินโดว่าเคยเห็นด้วยเหรอ? ชินโดบอกจะเคยได้ไง นั่นมันท่าระดับตำนานเลยนะ แล้วก็เริ่มอธิบายให้ฟัง

ว่าท่านั่นอาจารย์ใช้แค่ครั้งเดียวตอนการแข่งระดับโลก แล้วก็โดนผนึกทันทีเนื่องจากเป็นท่าต้องห้าม

Angelic Halo ต้องใช้พละกำลังอย่างมหาศาล เลยเป็นท่าที่เอาไว้ใช้ตอนช่วงสุดท้ายหรือตอนที่เหลือเวลาไม่มาก

แต่เวลาใช้คนที่อยู่ข้างในจะไม่สามารถขยับไปไหนได้ มิซากิถามว่างั้นก็เหมือนกับ birdcage เลยใช่มั้ย?

ชินโดบอก birdcage ใช้แรงน้อยกว่ามาก แต่ก็ไม่ต่างกันตรงที่ทำให้คู่ต่อสู้รู้สึกจนมุม แล้วบอกจำท่าที่มิซากิใช้ล้อมริกะตอนงานแข่งคราวนั้นได้มั้ย?

คล้ายๆกัน แต่ Angelic Halo คือแบบนั้นในระดับ high level เป็นท่าที่ใช้สำหรับซื้อเวลาเท่านั้น

หากคู่ต่อสู้พยายามจะหนีจะโดนอาจารย์ที่เร่งความเร็วแล้วตามทันแน่นอน

(อธิบายง่ายๆ มันก็คล้ายๆการแข่งกันของรถที่วิ่งห้อมาด้วยความเร็ว150km/h แข่งกับรถที่พึ่งใส่เกียร์1ออกตัวแหละ)

ริกะถามต่อว่ารองเท้าที่อาจารย์ใส่คือ Hien Series ใช่มั้ย? (ของอาสึกะก็ Hien เหมือนกันนะ แต่เป็น Hien Type 4)

มันเป็นรองเท้าของสาย All-Rounder ไม่น่าจะเร่งความเร็วได้แบบนั้นนะ ชินโดอธิบายต่อว่าหลักการคล้ายๆกับ air kick turn หรือ cobra

คือการย่อตัวและมือให้ต่ำลงเพื่อเปลี่ยนการเคลื่อนตัวด้วยเมมเบรนและเร่งความเร็วฉับพลันไปในทิศทางตรงกันข้าม

Angelic Halo คือการประยุกต์ท่าที่ว่าด้วยการใช้เมมเบรนเร่งความเร็วชั่วพริบตาต่อเนื่อง มิซากิถามงั้นทำไมท่านี้มันถึงไม่ฮิตล่ะ

ชินโดถามกลับว่าคิดว่าตัวเองจะสามารถใช้ air kick turn ต่อเนื่อง 100ครั้ง แบบไม่หยุดพักได้มั้ยล่ะ?

มิซากิรีบส่ายหน้าทันที ชินโดบอกด้วยเหตุนี้สำหรับตัวเองแล้วใช้ได้อย่างมากก็2วินาที เรียกว่าเอาไปใช้จริงไม่ได้

อาจารย์ที่ใช้ได้ถึง2นาที เรียกได้ว่าคนธรรมดาปกติทำไม่ได้ จึงเป็นท่าที่อาจารย์ใช้ได้คนเดียวในโลกนั่นเอง

กลับไปที่สนามแข่ง อาสึกะถามมาซายะว่าเอาไงดี เพราะมันไม่มีวิธีไปเลย มาซายะระดมความคิดอย่างหนักว่าจะทำยังไงดี

มาซายะนึกไปถึงครั้งหนึ่งที่อาโออิทำให้ดู อาโออิบอกท่านี้คือท่าต้องห้าม วิธีไปคือพุ่งไปตรงๆนั่นแหละ

มาซายะที่นึกออกก็บอกอาสึกะว่าเดี๋ยวจะพุ่งไปเลย ถ้าได้ยินเมื่อไหร่ให้พุ่งไปเลย ไม่ต้องลังเล อาสึกะรับคำแล้วรอมาซายะบอก

ประธานประกาศเวลาเหลือนาทีเดียว มาซายะเพ่งอยู่นานก็จะบอกอาสึกะพุ่งไปเลย อาสึกะทำตามแล้วพุ่งไปชิงแต้มสุดท้ายจากอาโออิมาได้

แต้มเป็น 5–4 อาสึกะชนะ มาที่สนามทุกคนก็ร่วมแสดงความยินดีด้วยกัน มาซายะก็ขอบคุณทุกคนที่มาช่วยกันฝึกอาสึกะด้วย และจบการฝึกซ้อมไป

วันต่อมาที่ห้องมาซายะ

มาซายะพึ่งตื่นก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เป็นอาสึกะนั่นเอง อาสึกะบอกวันหยุดทั้งทีอยากเจอมาซายะ มาซายะรับคำแล้วก็ออกไปเจออาสึกะ

มาซายะบอกวันนี้ไม่ต้องฝึกแล้วไปหาอะไรเล่นกัน (เล่นอะไร! อิทาดากิมัส อะดิ) เพราะไม่ได้ทำอะไรที่สมกับเป็นแฟนกันเลย อาสึกะรับคำแล้วก็เดทกัน

วันนี้มาซายะตัดสินใจจะไม่ใช้กราชูเดินทาง เลยมาด้วยรถเมล์แทน หลังลงจากรถเมล์มาซายะคุยกับอาสึกะนิดหน่อย ก่อนจะบอกขอเวลาเดี๋ยว

มาซายะอันหลังทำหน้าซีด เพราะชวนแบบปุบปับเลยไม่มีแผนในหัวเลยซักนิด (ก็อิทาดากิมัสไง!!) มาซายะระดมความคิดอย่างนัก

จะไปห้างหรือร้านกีฬาอะไรพวกนี้แต่มันเดิมๆแล้วเลยเป็นอันตกไป มาซายะเลยบอกอาสึกะไปกินพาเฟ่ร้านนั้นแล้วกัน

แต่อาสึกะบอกเอาไว้เป็นรางวัลตอนแข่งจบดีกว่า มาซายะเลยจนมุมทันที แต่สุดท้ายก็นึกได้เลยมาหมกตัวอยู่เกมเซนเตอร์ซะเลย

หลังจากออกจากเกมเซน ก็เดินไปเรื่อยเปื่อย แล้วอาสึกะก็บอกอยากไปโรงเรียน มาซายะก็เลยมาด้วย อาสึกะถามมาซายะว่าเคยไปตึกนึกที่อยู่ริมเกาะมั้ย?

มันคือโบสถ์ที่ตั้งสมัยสถาปนาโรงเรียนนั่นเอง มาซายะบอกไม่เคยเข้าไปเหมือนกัน อาสึกะก็บอกอยากไปอธิษฐานอะไรหน่อย มาซายะก็ตกลงทันที

ไปที่มุมมองของอาจารย์ซึ่งเห็นพวกมาซายะมาที่โรงเรียนก็ยิ้มและพูดอะไรนิดหน่อย หลังจากนั้นก็มีคนเปิดประตูห้องพักครูมา คืออิริน่านั่นเอง

อิริน่าบอกอาจารย์ใช้ Angelic Halo ไปสินะ อาจารย์บอกพวกหล่อนเป็นนินจาหรือไงกันเนี่ย มาแอบดูนักเรียนตัวเองซะได้

อาจารย์บอกก็ใช้ไป ถึงท่าที่ว่าจะทำให้ตอนแข่งระดับโลกคนที่โดนใช้ต้องถอนตัวก็เถอะ อิริน่าบอกเธอชื่นชมมาก และแน่นอน

ด้วย birdcage ที่มีต้นแบบมา จะแสดงการเล่น FC อันงดงามให้ดูเอง อาจารย์เองก็รับคำทำอย่างนั้น

กลับมาทางอาสึกะและมาซายะมาที่โบสถ์ มาซายะอธิษฐานขอให้อาสึกะชนะด้วย ส่วนอาสึกะขอให้เป็นแชมป์

มาซายะที่อธิษฐานเสร็จก็กำลังจะเดินไปที่ประตูทางออก อาสึกะหยุดมาซายะเอาไว้แล้วจูบทันที หลังจูบเสร็จอาสึกะบอกเป็นไงตกใจใช่มั้ย

ส่วนมาซายะบอกจูบนั่นเปิดสวิตเข้าแล้ว มาซายะบอกอาสึกะน่ารักมาก จากนั้นจึงเริ่มการต่อสู้เพื่อดำรงคงไว้ซึ่งเผ่าพันธุ์มนุษยชาติ โดยมีพระเจ้าแห่งโบสถ์อันศักสิทธิ์เป็นสักขีพยาน

คืนวันเดียวกัน อาจารย์อยู่กับอิริน่าที่โรงฝึกของไคเรียว อาจารย์ตกใจนิดหน่อยเพราะดันเห็นบางอย่างเข้า

ส่วนอิริน่าบอกน่าสนุกใช่มั้ยล่ะ และบอกจะทำให้ FC ที่ผ่านๆมาของญี่ปุ่นจบลงแค่นี้แหละ ฝากเอาไปบอกที่เหลือด้วย อาจารย์ได้แต่ทำหน้าเคร่งและเงียบอยู่อย่างนั้น

คืนเดียวกันมาซายะนอนไม่หลับเลยเปิดตู้มาดูกราชูสมัยก่อนที่เคยใช้ ระหว่างนั้นอาจารย์ก็โทรเรียกมาซายะออกไป

อาจารย์บอกการแข่งพรุ่งนี้ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ อาสึกะแพ้แน่ มาซายะเองก็ได้แต่ตกใจ

แล้วก็มาถึงวันแข่งฤดูใบไม้ร่วง

ทุกคนไปดูกระดานแข่งรอบแรก

มาชิโระแข่งกับปี1ทาคาฟูจิ ส่วนมิซากิอยู่สายเดียวกัน แต่ถ้าจะเจอกันต้องถึงรอบ3ให้ได้

ส่วนอาสึกะเจอโนเนม ถ้าชนะไปเจอเรย์โกะ ระหว่างกำลังตกใจเรย์โกะก็เข้ามาทักทันที สาวๆคุนาฮามะมาเห็นก็เข้าตีซี้ทันที

เรย์โกะที่เกือบจะตามน้ำก็วีนแตกแบบซึนๆก็บอกเป็นศัตรูกัน วันนี้จะชนะให้ได้เลย แล้วก็จากไป ริกะที่มาด้วยกันก็บอกเรย์โกะก็เป็นแบบนั้นแหละ

ก่อนจะบอกว่าไม่ยอมแพ้แน่แล้วจากไป ระหว่างที่สาวๆคุยกันอยู่ มาซายะก็มาดูตารางการแข่ง อาสึกะจะได้เจอซากิก็คือรอบชิง เพราะอยู่คนละบล็อค

ถึงมาซายะจะโล่งใจแต่ก็กังเวลใจในเวลาเดียวกัน มาซายะนึกย้อนกลับไปเรื่องเมื่อคืนที่คุยกับอาจารย์เรื่องที่ซากิมีการเคลื่อนไหวลึกลับอยู่

เป็นการเคลื่อนไหวที่เมมเบรนในกราชูปกติทำไม่ได้ มาซายะถามอาจารย์ว่าพอจะรู้มั้ยว่ามันคืออะไร จารย์บอกไม่รู้เลยซักนิด และบอกให้มาซายะระวังไว้ให้ดี

มาซายะเก็บเรื่องที่ว่าไว้ในใจ และมุ่งไปที่การแข่ง

การแข่ง เรย์โกะแพ้รอบแรก เลยไม่ได้เจออาสึกะ

มาชิโระเองก็แพ้รอบที่2เลยไม่เจอมิซากิ

ส่วนมิซากิกำลังจะเริ่มแข่งกับคนที่ชนะมาชิโระมา นั่นคือมายุนั่นเอง

ระหว่างที่คุยกันอยู่อาริกะก็เข้ามาท้าทาย บอกมิซากิหรือจะชนะท่านพี่ของตัวเอง มาชิโระเลยบอกเตรียมตัวและไปดูและท่านพี่ของตัวเองเถอะ

อาริกะทำตีซี้ แต่มาชิโระบอกลำคาญงะ ไปทางโน้นเลย อาริกะเห็นได้เวลาก็ลากทันที

ต่อมาการแข่งมิซากิ-มายุ

มิซากิกำลังหน้าเครียดเพราะมายุไม่ยอมขยับ มิซากิเลยบุกก่อน แต่มายุหลบแล้วแตะหลังมิซากิได้มาอีกแต้ม

มิซากิจนแต้มสุดๆเพราะทาบมายุไม่ติด การแข่งจบลงมิซากิแพ้มายุ 3–6 เป็นอันว่ามิซากิตกรอบ3 มายุเลยเข้าไปเจอกับอาสึกะรอบ4

มายุตกที่นั่งลำบากโดนอาสึกะแตะหลังรัวๆ มิซากิที่เห็นก็เข้าใจว่าอาสึกะใช้สไตล์การต่อสู้ของตัวเองเอาชนะมายุ มิซากิบอกขอบคุณอาสึกะอยู่ลึกๆ

การแข่งจบลงอาสึกะชนะมายุ 13–0

อาสึกะเข้ารอบชิง ระหว่างนั้นทุกคนก็มาให้กำลังใจกันท่วมท้น พวกชินโด ชิราเสะ ประธานเองก็มาด้วย

ส่วนพวกสาวๆก็เตรียมตัวให้อาสึกะกันอยู่ ชินโดที่ไปดูอีกบล็อคมาบอกผู้ชนะอีกบล็อคคือซากิ

แถมซากิชนะได้สุดยอดสุดๆโดยการใช้ birdcage มันทุกรอบเลย คนที่ได้แข่งด้วยพากันสิ้นหวังกันเป็นแถบ

จากนั้นพวกชินโดก็ลากันไปหมด มาซายะมานั่งคิดว่าจะเอาไงต่อ ระหว่างนั้นอิริน่าก็เข้ามาทัก ส่วนทางอาสึกะเองก็เข้าไปคุยกับซากิ

มาซายะบอก birdcage เป็นอะไรที่ไม่ใช่ FC

ทางด้านอาสึกะที่คุยกับซากิบอกมาซายะเป็นโค้ช เป็นคนสำคัญที่ทำให้ตัวเองสนุก

ส่วนทางด้านซากิก็บอกอิริน่าเองก็เป็นคนสำคัญของตน เป็นคนที่อยู่ข้างกันมา อาสึกะก็บอกงั้นมาสนุกกันเถอะ เพราะ FC มันสนุกนี่นา

ซากิเบิกตากว้างโดยไม่พูดอะไรต่อ

กลับมาทางมาซายะ มาซายะบอกเพราะการได้บินไปบนฟ้ามันสนุกยังไงล่ะ นั่นต่างหากถึงจะเป็น FC และบอกจะไม่แพ้ให้แน่

อิริน่าทำหน้าเศร้าแล้วพึมพำอะไรซักอย่างออกมา ก่อนบอกมาซายะว่างั้นเดี๋ยวเจอกัน จะได้รู้ว่าใครกันแน่ถูกผิด

กลับมาด้านอาสึกะ ซากิขอตัว อาสึกะบอกจบการแข่งแล้วมาเป็นเพื่อนกันนะ ซากิตกใจนิดหน่อยก่อนบอกเอาไว้แข่งจบแล้วจะคุยด้วย

อาสึกะบอกสัญญาแล้วนะ จากนั้นทั้ง2จึงแยกกันเพื่อเตรียมแข่งรอบสุดท้าย

การแข่งรอบชิงเริ่มขึ้น

ซากิพุ่งตรงไปที่ทุ่น2 ส่วนอาสึกะเองก็เล็งเหมือนกัน ซึ่งเกือบจะแซงแล้ว มาซายะบอกใจเย็นๆไว้ แล้วพุ่งไปเลย อาสึกะเร่งความเร็วแซง แล้วแตะทุ่นได้1แต้ม ออกนำไปก่อน

ด้านล่างตกใจที่อาสึกะที่เป็น All-rounder แข่งสปีดชนะซากิที่เป็น speeder ได้ยังไง ส่วนชินโดหันไปทางจารย์บอกไอนั่นใช่มั้ย?

จารย์บอกอืม Angelic Halo นั่นแหละ แต่เป็นฉบับใช้ชั่วพริบตา ถึงจะใช้ท่าเต็มไม่ได้ แต่ใช้ได้2วิก็พอแล้วที่ใช้แข่งสปีดกับฝ่ายตรงข้ามได้

ระหว่างนั้นซากิก็ shortcut ทันที อิริน่าสั่งให้ซากิใช้ birdcage version2 ทันที มาซายะตกใจว่า version2 งั้นเหรอ? (ย้ำอีกครั้งไมค์เป็นแบบได้ยินทั้งสนาม พูดไรไปได้ยินหมด)

จังหวะนั้นมาซายะสั่งให้อาสึกะใช้ pentagram force เลย อาสึกะรับคำแล้วเริ่มทันที ส่วนด้านล่างพากันมองมาซายะตาขวางๆว่าตั้งชื่อได้จูนิเบียวสุดๆ

ต่อไปนี้จะเรียกเพนตาแกรมคุง มาชิโระเสริมบอกงั้นชื่อย่อเพนจัง มาซายะบอกได้ยินนะเฟ่ย แล้วแค้นในใจว่าหนอยมาดูถูกจูนิเบียวซะได้

มาโดกะหันไปหาเรย์โกะกะจะให้ช่วยซ้ำมาซายะอีกคน แต่เรย์โกะเบิกตากว้างแล้วบอก เท่อะ มาโดกะเลยเหวอไปพักนึง

กลับไปที่สนามแข่ง อาสึกะถามมาซายะว่าเอาไงต่อ มาซายะบอกทำอย่างที่เคยเลย อาสึกะรับคำ แล้ว air kick turn หาเป้าหมายทันที

ซากิหลบได้ แต่อาสึกะตีลังกากลับหลังไปแตะหลังซากิได้มาอีกแต้ม แต้มเป็น 2–0 ด้านล่างสาวๆยิ้มร่ากันสุดๆ ส่วนทางอาจารย์กับชิราเสะก็มองดูอย่างเป็นห่วง

ทางซากิหลบอาสึกะแล้วพุ่งไปแตะทุ่น3 มาซายะเลยสั่งให้อาสึกะ shortcut ทันที แต้มเป็นอาสึกะนำ 2–1

มาซายะสั่งให้อาสึกะไปขวางไว้ ส่วนอิริน่าสั่งให้ซากิ dogfight ที่ไลน์นี้เลย อาสึกะพยายามขวางไว้แต่ซากิอยู่ๆก็หายไปแล้วพุ่งลงล่าง

อาสึกะถูกซากิตามอย่างต่อเนื่อง มาซายะบอกอาสึกะ ใช้ไอนั่นเลย ที่ฝึกรุม3 อาสึกะรับคำแล้วเริ่มลงมือ อาสึกะหลบได้ทั้งหมดที่ซากิบุก

ซากิได้แต่เจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้เลย ระหว่างนั้นอิริน่าก็บอกให้ระวัง อาสึกะขึ้นไปทำมุมตรงหัวซากิแล้วใช้ Hyper low-yo-yo ที่ทุกคนช่วยกันคิด (ไปคิดกันตอนไหนวะ?)

พุ่งดิ่งเข้าหาซากิและแตะหลังได้มาอีกแต้ม อาสึกะนำ 3–1 เวลาเหลืออีกแค่3นาที ด้านล่างวี๊ดว้ายยกใหญ่ตะโกนลั่นแบบนี้ชนะแน่ ทางชินโดกับทาคาฟูจิทุกคนก็เอาใจช่วยเต็มที่

ชิราเสะก็บอกได้เวลาแล้วสินะ อาจารย์ก็บอกอา ชิราเสะถามกลับว่าช่วยอะไรไม่ได้เลยเหรอแบบนี้อาสึกะแย่แน่ จารย์บอกทำได้แค่ดูเท่านั้นแหละ ชิราเสะกัดฟันเจ็บใจ

อิริน่าบอกซากิว่าเหลืออีก3นาที ได้เวลาแล้ว ซากิรับคำ แล้วพึมพำเบาๆ “Agravain phase 2”(อากราเวน เข้าเฟส2)

จังหวะนั้นกราชูก็มีแสงแวบขึ้นมา จากนั้นจึงตามอาสึกะด้วยความเร็วและรูปแบบชนิดที่ไม่เคยมีมาก่อน ซึ่งพริ้วเหมือนกับปลาว่ายน้ำ มาซายะพึมพำนี่เหรอการเคลื่อนไหวลึกลับที่ว่า

อาสึกะที่หนีอยู่เองก็เริ่มหอบแล้ว อาสึกะถามมาซายะว่าทำยังไงดี มาซายะบอกให้ใช้ Angelic Halo หนีไปแตะทุ่นต่อไปก่อน อาสึกะรับคำแล้วพุ่งไปทันที

แต่ซากิไม่ปล่อย ทั้งที่เร็วแทบจะพริบตาเดียวแท้ๆ แต่ซากิก็มาขวางหน้าอาสึกะไว้ได้ มาซายะบอกให้อาสึกะหนีเร็ว บินขึ้นบน

อาสึกะบินขึ้นด้านบน แต่ก็โดนซากิมาขวางไว้อีก อาสึกะขอให้มาซายะช่วยด้วยเธอไม่ไหวแล้ว ซากิตามมาแล้วแตะหลังได้มา1แต้มและอีกแต้ม

มาซายะได้แต่ตกใจว่าบ้าน่า เคลื่อนที่ได้แบบกราชูปกติทำไม่ได้จะให้สู้ยังไงล่ะ ช่วงนั้นอิริน่าก็พูดผ่านไมค์มาหามาซายะ

อิริน่าบอกถ้าจะเปลี่ยน FC ที่เป็นอยู่นี่ แค่ birdcage อย่างเดียวไม่พอหรอก นี่สิ FC ที่แท้จริง ความงดงามที่แท้จริง ความสุดยอดที่ฝ่ายตรงข้ามได้แต่ดิ้นในมือ5นาที

มาซายะได้แต่ด่ากลับไปว่ายัยนอกรีตเอ้ย อิริน่าพูดต่อว่าเตรียมดูให้ดีเลย FC ที่คุณว่าสำคัญ ฉันจะบดมันให้ไม่มีชิ้นดีเลย พร้อมกับหัวเราะลั่น

มาซายะได้แต่จนแต้ม ครบเวลาของการแข่ง แต้มเสมอที่3–3 จึงให้ผู้เล่นพัก10นาทีแล้วเริ่มแข่งกันต่อ

อาสึกะลงมาที่ด้านล่างสาวๆก็ช่วยดูแลอาสึกะเต็มที่ มิซากิบอกนั่นกราชูแน่เหรอ? เรย์โกะถามชินโดว่ารู้อะไรบ้างมั้ย ชินโดทำหน้าเศร้าบอกดูหน้าสิ ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

เรย์โกะเองก็จนแต้ม ทางอาจารย์ก็เข้ามาบอกนั่นคืออากราเวนรูปแบบที่2 เป็นรองเท้ารุ่นใหม่ที่ไม่มีสาย fighter หรือ speeder ซึ่งวิจัยอยู่ที่ยุโรป

ชินโดเองก็บอกหมดทางแล้วสินะ มาซายะเองก็คิดเต็มกำลังว่าจะทำยังไงดี แบบนี้ยังไงก็แพ้แน่ อาจารย์บอกลอง “พังกำแพงสามัญสำนึก” ดู จากนั้นจึงจากไป

มาซายะได้แต่คิดว่าคำที่ว่าหมายความว่ายังไง มิซากิบอกมาซายะทำทุกอย่างแล้วใช่มั้ย? แต่อย่างที่รู้กันดีว่าทำไปหมดทุกอย่างแล้ว

ปัญหาคือกราชู จะทำยังไงดี ระหว่างที่สิ้นหวังจนหนทาง มาโดกะก็คุยกับมาชิโระว่าคิดถึงตอนตั้งค่ากราชูตอนนั้นเนอะ มาชิโระก็บอกแม๋พลาดนิดหน่อยเองอะ

แค่ลืมเปิดตัวปรับบาลานซ์เองอะ จังหวะนั้นมาซายะก็ตกใจทันที มาซายะบอกมาชิโระ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ? มาชิโระบอกก็ตัวปรับบาลานซ์ไง

จังหวะนั้นมาซายะก็รีบเรียกอาสึกะมา อาสึกะบอกขอโทษ ทั้งที่อยากบินให้สนุกกับซากิแท้ๆ แต่กลับทิ้งซากิไว้คนเดียวบนฟ้า

มาซายะบอกมีทางสิ จะให้บินด้วยกันกับซากิแบบสนุกๆเลย แล้วบอกให้ถอดกราชูออกมา………

ครบเวลาแล้วการแข่งเริ่มต่อ

ซากิบอกโกรธสินะ ที่เป็นแบบนี้ เพราะแบบนี้ไงเราเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอก อาสึกะบอกไม่ได้โกรธแต่ขอโทษที่เมื่อกี้ไปบินเคียงข้างกันไม่ได้

ซากิบอกพูดอะไรกัน ด้วยเสียงเรียบๆ อาสึกะบอกแต่ตอนนี้จะไปบินเคียงข้างกันให้ได้เลย การแข่งเริ่มขึ้นทั้งคู่พุ่งออกไป แล้วซากิก็ตกใจ

เพราะแสงที่อาสึกะทิ้งรอยไว้มันไม่ใช่แสงที่กราชูปกติปล่อยออกมา แต่แล้วจังหวะนั้นอาสึกะก็เสียหลักดิ่งลงน้ำทันที อาสึกะกระแทกน้ำเข้าอย่างจังจนน้ำกระจาย

อิริน่าตกใจนิดหน่อยแล้วบอกแค่เสียหลักเท่านั้นไม่มีอะไร แต่ซากิบอกไม่ใช่

มาซายะถามอาสึกะเป็นยังไงบ้าง อาสึกะบอกไม่เป็นไรค่ะ มาซายะตะโกนไปเลยๆๆๆๆๆๆๆ อาสึกะรับคำแล้วพุ่งไปจนน้ำสาดกระเซ็น

อิริน่าบอกเป็นไปได้ยังไงกัน เพราะอาสึกะทิ้งห่างซากิไปชนิดไม่เห็นฝุ่น ส่วนอาสึกะก็ยิ้มร่าบอกสุดยอด นี่มันสุดยอดเกินไปแล้ว นี่คือพลังที่หลับไหลในกราชูสินะ

แล้วพุ่งไปแตะทุ่น2ได้มา1แต้ม ทางอิริน่าบอกอากราเวนรูปแบบที่2เป็นของรุ่นใหม่ที่ประสิทธิภาพมากชนิดกราชูปกติไม่มีทางเทียบได้แท้ๆ

มาซายะพูดไมค์ไปทางอิริน่า ว่า นั่นสิเนอะ อิริน่าสวนกลับว่าทำอะไรกัน ใช้เวทย์มนตร์อะไรกัน มาซายะบอกไม่ได้ทำอะไรเลย อิริน่าขึ้นเสียงบอกโกหก

มาซายะบอกไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ แล้วก็จะตอบให้ฟัง

ตัดมาทางด้านมิซากิบอกอาสึกะบินพริ้วเหมือนปลาเลยเนอะ มาชิโระก็บอกว่าไม่นึกเลยว่าคำตอบของเวทย์มนตร์ที่ว่าก็แค่ “คืนการตั้งค่าเป็นค่าตั้งต้น”

ริกะก็ถามชินโดว่า ถ้าพวกเราจะทำแบบนั้นบ้างจะได้ไหมคะ? ชินโดบอกมันเป็นไปได้มั้ยล่ะที่จะจับคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นโยนลงน้ำแล้วให้ว่ายน้ำได้พริ้วเหมือนปลาทันทีน่ะ

ริกะก็บอกไม่ไหวหรอก ชินโดอธิบายว่าตั้งแต่เล่นมาการปลดบาลานซ์เซอร์ ไม่เคยพบเคยเจอมาก่อนเลย ไม่นึกเลยว่าจะทำได้จริง

แล้วบอกอีกนี่ไม่ใช่แค่ FC แล้ว….

ตัดไปทางด้านชิราเสะต้องรับหน้าที่เจรจากับคนจัดงานว่านั่นเด็กๆแค่ตัดบาลานเซอร์ทิ้งเอง ไม่มีอะไรมากกว่านี้จริงๆ

จากนั้นทางนั้นจึงวางสายไป ชิราเสะหันไปทางอาจารย์บอกกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้วดิ

ทางอาจารย์ได้แต่ยิ้มแล้วบอก อีกหน่อยคงเป็นยุคสมัยใหม่ของ FC แล้วสินะ ยุคที่ทุกคนเล่น FC โดยฝึกปลดบาลานเซอร์กันหมด ยุคต่อไปสนุกแน่

ตัดกลับไปทางอาสึกะ พุ่งไปแตะทุ่น3ได้มาอีกแต้ม ทางอิริน่าเองจนแต้มแล้ว แล้วพูดอย่างสิ้นหวัง

ระหว่างนั้นอาสึกะก็บอกให้ซากิมาสนุกกันเถอะ ซากิเองหลับตานิดหน่อย จากนั้นจึงลืมตาแล้วยิ้มออกมา บอกจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ

การแข่งเลยเปลี่ยนไปเป็นการเล่นสนุกแล้วพากัน dogfight อย่างสนุกสนาน อาสึกะบอกให้ซากิตามมาเลย แล้วเริ่มบินเป็นวนเป็นรูปไข่

ซากิเองก็ตามไปด้วย ด้านล่างก็งงว่านั่นอะไร ชิราเสะก็พึมพำบอก Angelic Halo ขั้นพัฒนาเหรอ? จารย์บอกไม่ใช่หรอก

Angelic Halo มันแค่ท่าที่ทำให้คนที่โดนอยู่ในความสิ้นหวัง แต่นี่ไม่ใช่ ต่อไปนี้ FC จะมีความเป็นไปได้ใหม่ๆอีกมากแน่ แล้วยิ้มออกมา

ทางอิริน่าได้แต่ทำหน้าเศร้าบอกก็แค่บินไปบินมาเป็นรูปไข่แค่นั้นเอง ทำไมมันถึงได้……….สนุกแบบนี้กันนะ มาซายะก็ตอบกลับไปเพียงนั่นสินะ

ตอนนี้การแข่งเหลือแค่1นาทีเท่านั้นแต้มเสมอ 9–9

ที่สนามแข่ง

อาสึกะ : เห้อ อีกนาทีเดียวเองเหรอ เร็วจังน้า
ซากิ : คุราชินะ อาสึกะ
อาสึกะ : แค่อาสึกะก็ได้ ซากิจัง
ซากิ : งั้น อาสึกะ
อาสึกะ : หืม ว่าไง?
ซากิ : ฉันน่ะ มีคนสำคัญอยู่
ซากิ : เพื่อคนๆนั้น ฉันอยากชนะ
ซากิ : คนที่ช่วยให้ฉันที่พูดอังกฤษก็ไม่ได้ ติดต่อกับคนอื่นก็ไม่ดีแบบฉัน
ซากิ : คนที่มอบปีกให้ฉันที่ปรารถนาแค่อยากบินเท่านั้นมา
ซากิ : ขอบคุณนะ อิริน่า
อิริน่า : ซากิ….
ซากิ : เพราะฉะนั้น จะสู้เอาจริงแล้ว แล้วชนะอาสึกะให้ได้
อาสึกะ : อืม เข้าใจแล้ว
อาสึกะ : ฉันเองก็มีคนสำคัญอยู่
อาสึกะ : เพื่อคนๆนั้น ฉันอยากชนะ
อาสึกะ : เห้อ ครั้งสุดท้ายแล้ว อธิษฐานซักหน่อยแล้วกันนะ

อาสึกะเอามือไปแตะที่ติดผมรูปปีกที่หัว
แล้วหลับตาลงพร้อมอธิษฐาน

อาสึกะ : ตอนนี้จะใช้แล้วนะ อธิษฐานด้วยของสำคัญที่ได้รับมานี้
อาสึกะ : ฉันอยากชนะ เพื่อมาซายะซัง เพราะฉะนั้น ขอพลังให้ฉันด้วย
มาซายะ : อาสึกะ ไม่เป็นไรแน่
อาสึกะ : มาซายะซัง?
มาซายะ : สัญญาไว้แล้วไม่ใช่เหรอ? ต่อที่ติดผมนั่น ว่าถ้าอธิษฐานล่ะก็จะไปหาแน่
อาสึกะ : ค่ะ ใช่แล้ว
มาซายะ : ถ้าอย่างนั้นแล้วก็ไม่เป็นไรแน่ เป็นคนที่อาสึกะเชื่อใจนี่นา
มาซายะ : ฉันกับอาสึกะ และคนที่ให้ติดผมนั่น พลังของเรา3คนต้องแข็งแกร่งไร้เทียมทานแน่นอน
อาสึกะ : ………..
อาสึกะ : ……..ค่ะ!
อาสึกะ : มาซายะซัง จะไปแล้วนะคะ
มาซายะ : ดีล่ะ จะไปละนะ
อาสึกะ : ค่ะ

อาสึกะและซากิหันหน้าเข้าหากัน
ชนะแพ้ใครจะสนกัน เพื่อตอบสนองต่อคนสำคัญถึงสู้ต่างหาก
ที่เหลือก็แค่พุ่งออกไปเท่านั้น

อิริน่า : ตอนนี้แหละค่ะ!
ซากิ : …..ค่ะ!
มาซายะ : ไปเลย!
อาสึกะ : ค่ะ!

ทั้งคู่พุ่งเข้าปะทะกัน อาสึกะตีลังกาควงสว่าน45องศา แต่ซากิก็ตามไปติดๆ แต่อาสึกะหลบได้

นั่นคือท่าที่มาซายะใช้ให้อาสึกะดูตอนบินด้วยกันครั้งแรกนั่นเอง อาสึกะพุ่งเข้าแตะหลังซากิได้แต้มสุดท้ายมา

การแข่งจบลง อาสึกะชนะ 10–9

ทุกคนกอดกันดีใจทั้งน้ำตาว่าแชมป์ล่ะ เป็นแชมป์แล้ว ส่วนชินโดยิ้มนิดหน่อยบอกเห็นแล้วเริ่มยากกลับไปที่ทาคาฟูจิแล้วล่ะ

ริกะกับเรย์โกะก็บอกเดี๋ยวตามไปช่วย ก่อนกลับชินโดมาหามาซายะบอกคราวต่อไปตานายฮินาตะคุง ผมรออยู่นะ แล้วก็จากไป

ชิราเสะกับอาจารย์บอกขอกลับเพราะต้องไปเคลียปัญหาของผู้ใหญ่ ส่วนอาสึกะลงมาก็โผเข้ากอดมาซายะทันที ทำเอามาซายะเขินหน้าแดง

จังหวะนั้นอิริน่าก็เข้ามาคุย อิริน่าบอกแพ้ราบเลย เธอบอกตอนนี้เข้าใจแล้ว อิริน่าบอก FC ที่สนุกสินะ เธอเองก็จะหา FC ของตัวเองมาสู้ให้ชนะให้ได้

มาซายะบอกได้เลย แล้วจะรอ จากนั้นจึงจากกัน ก่อนจากอาสึกะก็เรียกซากิ บอกคราวหน้าไปเที่ยวด้วยกันนะ เพื่อนกันนี่นา ซากิก็ยิ้มแล้วพยักหน้าตกลง

อาสึกะบอกมาซายะว่าจบแล้ว ยังไม่ลืมสัญญากันใช่มั้ยคะ? งั้นพูดพร้อมกัน แต่เสียงที่ว่าก็มีเสียงสายลมกลบไป

ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วยิ้มให้กัน ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเดียวกัน จากนั้นจึงหัวเราะออกมา การแข่งจบลง แชมป์เป็นของอาสึกะ แล้วรับถ้วยรางวัลการแข่งเป็นการปิดท้ายงาน

วันต่อมา

อาสึกะแข่งกับมาซายะ นั่นคือสัญญาที่ทั้งคู่พูดไว้นั่นเอง มาซายะเองก็เอาบาลานเซอร์ออกเพราะไม่อยากแพ้เหมือนกัน

ส่วนทางอาจารย์บอกจะกลับไปเป็นผู้เล่นแล้ว ชิราเสะก็มาด้วยกันเลย ชิราเสะบอกเห้ย ไปแล้ว แล้วร้านทำไงเล่า

จารย์ยิ้มบอกมีมินาโมะอยู่นี่ หรือไม่ก็ให้มาโดกะทำงานพิเศษแทนก็ได้

กลับมาทางมาซายะ

อาสึกะ : มาซายะคุง!!
มาซายะ : ว่าไง อาสึกะ ยอมแล้วเหรอ?
อาสึกะ : ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น………..
อาสึกะ : ตอนนี้ฉันรู้สึกสนุกสุดๆเลยค่ะ!
มาซายะ : ………..
มาซายะ : อืม ดีจังนะ
มาซายะ : ฉันเองก็สนุกนะ สุดๆเลย
อาสึกะ : ค่ะ!

แสงตะวันยามเช้าที่สาดส่องจนฟ้าสว่างขึ้น ทำให้ใบหน้าของอาสึกะงดงามขึ้น
พอได้นึกถึงตอนที่บินด้วยกันกับเธอแล้ว
ท้องฟ้าที่ได้เห็นในตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันแล้ว ไม่มีความรู้สึกว่าอยากหันหลังอีก
ทั้งความรู้สึกที่ไม่อยากมองท้องฟ้า หรือไม่อยากอยู่กับมันอีก
สิ่งนั้นได้หายไปแล้ว
การที่ไม่ต้องเป็นอย่างนั้น มันดีจริงๆ

มาซายะ : ฉันรักเธอ อาสึกะ!!

ผมตะโกนลั่นต่ออาสึกะ และฟากฟ้า
ต่างกับตอนนั้น ตอนนี้ผมสามารถตะโกนออกไปได้อย่างเต็มปาก

อาสึกะ : ฉันก็ด้วย ได้มาซายะคุงที่รักที่สุด แล้วบินด้วยกันไปบนท้องฟ้านี้เนี่ย
อาสึกะ : มีความสุขที่สุดเลยค่ะ….!

.
.
.
.
.
.
.
.
.

ไม่รู้ว่าเมื่อไร่ ผ่าน TV อาสึกะและมาซายะตอนนี้อยู่ที่อเมริกา กำลังเตรียมแข่งระดับโลกอยู่

ส่วนมิโนริเองในฐานะนักข่าวก็ตามมาอเมริกาด้วย ทั้งที่ไม่มีใครเชิญแท้ๆ

มิโนริมาสัมภาษณ์เลยส่องกล้องไปทางอาสึกะ แต่พวกอาสึกะกำลังจู๋จี๋กันอยู่ มาซายะบอกมิโนริมาได้ไงเนี่ย?

มิโนริบอกนักข่าวต่อให้ข้ามทะเลก็ไม่มีปัญหาค่ะ ระหว่างนั้นมาซายะก็ถามไอที่ถ่ายนี่ไปถึงไหนบ้าง?

มิโนริบอกทั่วโลกค่ะ ตามเน็ตด้วยค่ะ สรุป รู้กันทั้งโลก มิซากิที่นั่งดูทีวีที่บ้านกับมาโดกะและมาชิโระก็บอกแม๋ ก็ดีนี่

ตัดมาทางไคเรียว พวกอิริน่าพยายามจะชวนมาซายะมาเล่นด้วย แต่มาซายะไม่ตอบกลับซักที

ซากิก็ยิ้มบอกสนุกจริงนะ อิริน่าบอกซากิเปลี่ยนไปนะ เพราะอาสึกะสินะ ซากิยิ้ม

อิริน่าก็บอกเอาล่ะ ได้เวลาฝึกบ้างแล้ว ครั้งต่อไปไม่แพ้แน่ ซากิยิ้มแล้วเริ่มฝึกทันที

***

ไม่ว่าจุดยืน เวลา หรือความนึกคิดจะเปลี่ยนไปแค่ไหน
แต่ไม่ว่าแห่งหนใด ท้องนภานั้นผืนเดียวกัน
หากมุ่งไปข้างหน้าแล้ว ตัวเองที่เปลี่ยนไปต้องรออยู่แน่
ฉะนั้น จะไปด้วยกันทุกหนแห่งกับเธอคนนี้ที่เชื่อสุดหัวใจ

— — มุ่งไปสู่ปลายฟ้าครามนั้นด้วยกัน

Asuka END