Kırmızı’ya Aşık Olmak

Herkesin bir aşk hikayesi vardır ve bu hikayeler bir şekilde başlar. Bir çoğumuz bu hikayelerin başına, sonuna, ortasına ve kısacası mümkün olan her yerine romantik süslemeler koyarız. Hikaye gece geçiyorsa çoban yıldızının altındadır mesela. Bir aşk, yarım kaldığında; yani sadece eflatunî…

İyiki doğdum ben.

Bazen, sizi anlatır ya — öyle işte.

2x2=3.

Kilitle tüm pencereleri.

Basit geliyor ama kimin dinlediğini bilemezsin hiç.

Televizyonu kapat!

Kırıldı mı bir kere

Maddenin eğilimdir kırıldımı bir daha bir olmamak. Bir gibi olsada aslında hep iki olduğunu belli eder. Bir cam kırıldı mı, o düzensizliğinde bir düzen gizlidir. Ayrıklığın düzeni.

İşte, Kırmızı ve Mavi arasında; ortadan ikiye kırılmış bir cam kadar keskin bir fark…

Sevgililer Günü Fazlasıyla Abartılıyor!

Sevgililer günü fazlasıyla abartılıyor. Kendilerini çift diye çağıran arkadaşlarınızın, ucubeymişsiniz gibi hissettirmek için halatla çektikleri gün. İşte ben yarına tek başıma gireceğim gibi; tek başıma terk edeceğim bu günü.

Işık / II — Gece

Güneş çabuk batar ve battığında karanlığa bırakırmış ışık yerini. Işıl ışıl parlayan gözler birbirini görmez olurmuş batınca güneş.

İnsanlar gece görürmüş tüm kabusları. Her sokak başını tutarmış karabasanlar. Şehre bir bitkinlik çökermiş gece… Aşıklar geceleri doğarmış…

Garip.

Biz, yalnız kalmaktan vazgeçince; tumblr yalnız kalıyor… Burası gerçekten de umutsuz aşıkların mekanı sanırsam. Umudum arttıkça yazasım gidiyor buraya.

Analog Monologlar / I

Işık / I — Başlangıç

Gerçektende oradasın değil mi? Geleceğin tüm güzelliğiyle, geçmişin eksikleriylesin. Gerçekten de oradasın değil mi? Beklenmeyen bir mucize gibisin. Nefes almayı unutmamalıyım.

Düş değilsin, değil mi? Gözlerine baktığımda gördüğüm -sevdiğim o his- gerçek, değil mi…