Sepya / V — Renkleri Hayatın

Dünya tek renk değilmiş Sepya. Her çiçeğin, böceğin farklı bir rengi varmış. Gökyüzü mavi; geceleri siyahmış. Renkler sadece sarı ve tonları değilmiş.

Yumurtanın sarısı ve beyazı varmış. Ten sarımsı; kan kırmızıymış. Her şeyin bir rengi varmış. Öyle bir…

Hatırlarken Unutmak

Dünya salına durur etrafında ve dünyanın her çevriminde buralarda bir yerlerde seninle yaptığımız birşeylerin üzerinden biraz daha zaman geçmiştir. Her nefes bizi bir andan biraz daha uzaklaştırır. Zaman hep ilerlese ve insanların acılarının yegane şifası olsa da, bizimkilerin boyunu ölçmeye…

Edebinle, ya da onu bırakıp gitmen.

“Kimsin sen!”

Sonsözler daha anlamlı olmalı. Bir kitap adabıyla bitmeli yani. Okurun hayal gücüne kalmamalı hiçbir sonuç. Her ilişki, hayat, dostluk ve kısacası bitme kabiliyeti olan her şey edebiyle bitmeli. Çünkü, biz oyuncular kaliteli ve…

Gölgeler

Sahipsiz gölgeler görüyorum. 
Gölgesine bile sahip çıkamayan insanlar…
Gölgelerden birisi var ki, ne kadar uzağında olsam da hep hissediyorum. 
Sahipsiz gölgeler ve onlara hükmeden karanlıklar görüyorum.
O kadar karanlık ki dünyam, gölgeleri daha renkli sahiplerinden.
Şehrin güneş almayan uçlarında sahiplerinin…

Koridor

Sertçe kapatılan bir kapının sesiyle irkildiğimde güneş çoktan batmış ve zaman önemini yitirmişti. Bir kapının yanlış tarafında olmanın acısı çoktan tüm varlığımı kaplamıştı. Sırtımı dönmeden hiç, yavaşça uzaklaşıyordum kapıdan ve arkasındakilerden. Koridor, bitmesini istedikçe daha da uzuyordu…

Aklıma Geliyorsun

Ruh

Bütün ruhları seninle karşılaştırınca, senden başka kimsenin şansı kalmıyor. Senin ruhun ise avuçlarımın içinden kayıp, gidiyor. Kayboluyor.

Sepya / IV — Yakınsama

Seninle karşılaşabilme umudu beni bu kaldırımlara köle ediyor. Amaçsızca yürüyorum bir sokaktan diğerine. Bugün doğum günün ve sen bunu bilmiyormuşsun gibi yazıyorum buraya.

Köşeyi dönüyorum. Bir camekânda yansıman çıkıyor karşıma. Arkamda değilsin; içeride de…