tozlu mavi defter

Analog Monologlar / V

Mavi kimdir?

Mavi; özgüveni inanılmaz derece de yüksek ve neşeli olmadığı zamanlarda durgun bir kişiliktir. Oldukça iyi yalan söylemektedir. Bir keresinde, “Yalanına inanamıyorsan, boşuna söyleme; yemeyeceğim çünkü…” dediği de bilinmektedir.

Kırmızı — Aramızdaki Boşluk

Gitmedim, ikimiz de mutsuzuz hala. Yere bastığında parmak uçların acıyor. Yüzümüzde hala birbirimize attığımız kar toplarının ıslaklığı var. Gitmedin, bağırarak şarkı söylüyoruz hala. Sesine komşular geliyor. Güneş batınca hava kararsa da ayak izlerimiz gün gibi ortada…

Işık / I — Başlangıç

Gerçektende oradasın değil mi? Geleceğin tüm güzelliğiyle, geçmişin eksikleriylesin. Gerçekten de oradasın değil mi? Beklenmeyen bir mucize gibisin. Nefes almayı unutmamalıyım.

Düş değilsin, değil mi? Gözlerine baktığımda gördüğüm -sevdiğim o his- gerçek, değil mi…

İkimiz birlikte bir düzeni oluşturabilirdik; şimdi sadece karmaşayız.

Sepya / I — Başlangıç

Sessizliğe bürünüyor dünya. Tüm renklerini yitiriyor hayat, günleri sepya yaşıyorum. Yağmur bile zift yağıyor. Hep birilerinin üzerine düşüyor yıldırımlar. Tüm trenler birbirine zıt gidiyor. Şehir susuyor, farkına varamıyor yokluğunun; olmamıştı, olmuyor…

about:me

Belki benim sorunum karsisinda nefesimin kesildigi kimseyle karsilasmamam. Karsi karsiya geldigim her kizla, cok rahat konusabilmem. Belki de birinin karsisinda dilim tutulsa sakarlassam, gozlerinin icinde saniyelerimi kaybetsem ve cumlelerimin arasina dakikalar girse gercekten asik olabilirim. Gercekten asik…

Analog Monologlar / I

Beni Asla Affetme / Beni Asla Unutma

Bir hayatın kaldırabileceği en büyük çelişkiydim sende. Her sabah dikilirdim karşına: seni seviyorum. Hiç mektup yazmadım sana. Yazdığım her yazıda umutsuz bir aşk gibi bahsettim senden. Her tanıdığım insan için farklı bir elbiseydin sen. Sen problemsizdin…