Söylesem tesiri yok, yazsam gözaltı…
Neredeyse her hafta, yüzümü köşeye verip, sessiz sessiz ağlayacak kadar beni üzen olayların haberini alıyor, kahroluyorum. Zaten fiziki olarak (psikolojik değil) üzülmeye, ağlamaya meyilliyim. Bunlar da yenilir yutulur, unutulur ve benim için hazmedilir üzüntüler…
