ส่วนตัวผมเป็นคนที่ศึกษาศาสตร์เชิงจิตบำบัด การทำงานกับโลกภายใน และการทำงานของมนุษย์มาหลายสายพอสมควร ทั้งในแง่ของทฤษฎีและปฏิบัติ ถ้าจะลิสต์ออกมาก็คงจะมี
“เราไม่สามารถควบคุมความคิดของเราได้ แต่เราสามารถควบคุมการกระทำของเราได้”
เรื่องที่ทั้งเป็นห่วงและอยากจะแนะนำ (หรือจะว่าพล่ามก็ได้)
ผมเห็นเทรนด์คนยุคปัจจุบันศึกษา Scientific Self-help เยอะ หลายคนศึกษาเรื่องผลของการออกกำลัง, Cold Shower, Dopamine effect การตั้ง Goal วิธีการเรียนรู้แบบ Deliberate Practice และอีกมากมาย
มนุษย์เรามีชีวิตที่เต็มไปด้วยอุปสรรคและความท้าทายเสมอ ไม่ว่าจะเป็นความท้าทายอย่างต้องหาเงินทานข้าว ความรัก การทำงาน และอะไรอีกมากมาย
ส่วนตัวผมเองทำงานสอนมาค่อนข้างเยอะ และสอนทักษะหรือ Skill หลายอย่าง…
บทสนทนานึงที่ผมเคยมีในเว็บบอร์ดแห่งนึง (Rephrase นะ)
“อย่าบอกนะว่าคุณแคร์กับคำพูดของคนแปลกหน้าในอินเตอร์เน็ต ที่ไม่เคยรู้จักกัน ในเว็บบอร์ดเกรียนๆ แห่งนี้”
Anger หรือความรู้สึกที่เรียกว่าความโกรธ เป็นอารมณ์นึงที่สำคัญมากในตัวมนุษย์
ความโกรธเป็นสัญญาณกระตุ้นให้เรารู้ถึงความเร่งด่วน (Sense of urgency)
ความโกรธเป็นสัญญาณกระตุ้นให้เราสามารถลงมือกระทำ Take action ได้ทันท่วงที
ผมนึกถึงที่วินเคยรีวิวคอร์สผมไว้อันนึงว่า
“พี่คริสรับฟังและคุยกันอย่าง Constructive มากๆ ผมคิดว่าผมเป็นคนที่จับความรู้สึกคนได้ไวมากๆคนนึงนะ แต่ผมไม่สัมผัสถึงความรู้สึกไม่โอเค หรือไม่พอใจจากพี่คริสเลยแม้แต่นิดเดียว คือแว่บเดียว หรือหางตานิดเดียวก็ไม่มี…
สมัยหนึ่งผมเคยเชื่อว่าความมีระเบียบวินัยจะเกิดขึ้นได้เราจำเป็นต้องทิ้งอารมณ์ความรู้สึก และใช้ “ความพยายาม” และตั้ง“จิตมุ่งมั่น” เพื่อเอาชนะ “มารร้าย” ที่คอยยั่วยวนให้เราละทิ้งระเบียบวินัยทำในสิ่งที่เละเทะและเลวทราม
“ทำไมเราแนะนำอะไรไปแล้วเขาไม่ฟังเลยวะ”
หลายๆ ครั้งเวลาที่ใครคนใดคนนึงมีความทุกข์ ผมจะเห็นเพื่อนหรือคนที่ห่วงใยเข้าไปให้คำแนะนำในการจัดการจิตใจของตัวเอง และผมมักจะได้ยินและเห็นอารมณ์หงุดหงิดกลับมาเสมอ
ช่วงนี้ผมกำลังเล่นเกม Cyberpunk 2077 และมันมีเรื่องราวของตัวละครที่น่าสนใจคนนึงชื่อ…
This article is kind of a rant.
There are many software security engineer/expert or whatever out there who visibly state dissatisfaction with the current state of software engineering. They claim that most developer does not care…
For the past few years I found one commmon fallacy trope.
“Stop introduce more technology. Just use X for everything. It will be much simpler.”
Inspired by: https://verraes.net/2021/06/split-domain-across-bounded-contexts/
คุณเป็นโปรแกรมเมอร์ ทำระบบภายในให้บริษัทขายส่งแห่งหนึ่ง
ในชีวิตการทำงาน ผ่านการร่วมงานกับ Product Owner มาก็มาก เป็นตำแหน่งที่ขึ้นชื่อว่าเครียดและมีแรงกดดันเยอะ
จากคลิปวิดีโออันนึงในงาน Reactathon 2022
เอาจริงๆ นะบางทีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ยังบ่นเมืองไทยอยู่ทุกวันนี้เพราะคิดว่ายังมีคนรับฟัง หรือว่าเพราะแค่อึดอัดจะระบายเฉยๆ
จากประสบการณ์ส่วนตัวผมว่าสิ่งที่เห็นได้ในทุกระดับคือกลุ่มคนที่พยายามจะปกป้องสิ่งเดิมๆ และอยากส่งต่อสิ่งเหล่านั้น ให้คนรุ่นถัดไป…
เมื่อวันนี้ผมเล่น DotA ไปเกมนึง มีผู้เล่นเลนกลางที่ได้ไอเทมที่ต้องการ ทำให้มี Power spike หรือพูดง่ายๆ คือกำลังสามารถไล่ฆ่าคนอื่นได้ เพราะเป็นจังหวะที่ได้ไอเทมชิ้นสำคัญมาทำให้ตัวเองเก่งขึ้น
Dependency inversion is widely misunderstood. I will explain why.
According to the definition: the principle itself consists of two rules
โจ้กที่ว่า “ไม่ออก ออกแล้วจะเอาอะไรแดก” มันก็สะท้อนปัญหาดีนะ
คือมันอาจจะเหมือนโจ้กสะท้อนความจริง แต่มันก็ชวนคิดแหละว่าระบบอะไรที่ทำให้คนที่ไม่เหมาะสมแล้วต้องเกาะเก้าอี้ตัวเองแน่นขนาดนั้น
วันก่อนใน Architect Suffer Clubhouse พี่ดีนพูดเรื่องสกิลในการ Refactor Legacy ว่าเป็นความสามารถที่สำคัญมากสำหรับ Software Architect
วันนี้ได้เห็นเพจนึงพูดเรื่อง บางคนมีแต่แนวคิดใหม่ๆ แต่ไม่ลงมือทำ ผมก็ถามตัวเองว่าทำไมมันยากนักที่จะทำกันนะ
เวลาผมอ่านความเห็นทั่วไปเกี่ยวกับโค้ด Pattern หรือ Architecture ไม่ว่าจะเป็น CQRS, MVC, OOP, DI ผมมักจะเห็นความเห็นสองสุดทาง Spectrum
I made a comment in Reddit and I want to blog it here as well. Because my sentiment toward someone claim that we have unnecessary complexity usually goes like this.
Disclaimer: All I want to say here is more often than not, people deemed system to be “too complex” based…
นานแล้วนะ ที่ผมไม่ได้เขียนใน Medium
ในซีรีย์เรื่อง Vincenzo ทนายฮงยูซานได้บอกไว้ประมาณว่า
“ผมน่ะมันคนแก่ที่ได้แต่พร่ำบอกเรื่องคุณธรรมตกยุคที่ไม่มีใครสนใจ ผมน่ะมาได้แค่นี้ คนที่จะเปลี่ยนประเทศนี้ได้ไม่ใช่คนแก่รักคุณธรรมตกยุคอย่างผมหรอก แต่ต้องเป็นปีศาจเท่านั้นแหละ”
เรามักถูกสอนกันมาว่าถ้ามีอะไรผิดพลาดให้โทษตัวเองก่อน แต่ในทางจิตวิทยาแล้ว การโทษตัวเองไม่ใช่คำตอบเลย
ใน Responsibility Process ที่ผมเคยเรียน การโทษตัวเองนั้นทำให้จมปลักอยู่กับความผิดของตัวเอง ทำให้ไปไหนไม่ได้ เพราะตัวฉันผิด…
