EP4- Shirakawa-go สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น
ไปญี่ปุ่นกันเถอะ ธันวาคม 2022
ที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ฉันอยากไปมานานมาก ดูรูปบ่อยๆ อันที่จริงคนส่วนใหญ่จะไปกันในช่วงที่มีเทศกาล lighting ซึ่งจะจัดในเดือนมกราคมของทุกปี และที่พักก็จะเต็มอย่างรวดเร็วล่วงหน้าเป็นเวลานาน
Shirakawa-go: The World Heritage Site
ชิรากาวาโกะ -Shirakawa-go เป็นหมู่บ้านในหุบเขาริมแม่น้ำ Shogawa ของเมือง Gifu ตอนกลางของประเทศค่อนไปทางตะวันตก หมู่บ้านเข้าถึงได้ทางรถยนต์เท่านั้น (คือไม่มีรถไฟไปถึง) สาเหตุที่นักท่องเที่ยวนิยมไปกันก็เพราะมันเป็นหมู่บ้านที่ยังคงสภาพบ้านเรือนเก่าแก่สองสามร้อยปีก่อนไว้ และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกมาตั้งแต่ปี 1995 จริงๆแล้วชิรากาวาโกะประกอบไปด้วยหมู่บ้านต่างๆถึง 16 หมู่บ้าน แต่ในจุดที่นักท่องเที่ยวไปกันคือหมู่บ้านที่ชื่อ Ogimachi แม้จะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวแต่ชาวบ้านก็ยังคงใช้ชีวิตประจำวันอยู่ในบ้านเหล่านั้น
ถ้าเดินทางไปเองโดยไม่ขับรถไป จะเริ่มต้นที่เมือง Kanazawa แบบที่เราไป หรือเมือง Takayama ก็ได้ เพราะทั้งสองเมืองจะเป็นต้นสายและปลายสายรถเมล์ที่จะไปหมู่บ้านนี้ แต่รถเมล์ต้องจองล่วงหน้า ทางออนไลน์หรือโทรศัพท์จองก็ได้ ต้องดูเวลาดีๆเพราะวันนึงจะมีเพียงไม่กี่เที่ยวเท่านั้น
ความเป๊ะของญี่ปุ่นกับความเผลอเรอแบบไทย
เราขึ้นชินกันเซ็นจากสถานี Shin Osaka ตรงไป Kanazawa เมืองท่าทางตะวันตก ตามกำหนดจะมีเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงเวลารถบัสออก ตอนที่เราไปถึงชานชาลา ใกล้เวลาที่รถจะออกแล้ว เราก้าวเข้าตู้ non reserve เพราะไม่ได้จองที่ โดยไม่ทันได้สังเกตว่า ขบวนที่เราควรจะต้องขึ้นไม่ใช่ขบวนนี้แต่เป็นอีกขบวนที่จะออกจากชานชาลาเดียวกันในอีก 3 นาทีถัดไป
ความเครียดเล็กๆเกิดขึ้นทันที ชินกันเซ็นขบวนนี้จะสุดสายที่เมือง Maibara เท่านั้น ซึ่งแปลว่าเราต้องลงและต่อขบวนใหม่จาก Maibara ไป Kanazawa ซึ่งจะทำให้เรามีเวลาเหลือเพียงแค่ 4 นาทีก่อนเวลารถบัสออก ฉันคิดว่ามันเสี่ยงเกินไป แถมคุณพี่บอกด้วยว่ารถไฟจะดีเลย์เพราะต้องรอเคลียร์หิมะออกจากรางที่ Fukui เนื่องจากเมื่อคืนหิมะตกหนัก ฉันตัดสินใจยกเลิกตั๋วรถบัสที่จอง และจองใหม่ในเที่ยวถัดไป ซึ่งจะทำให้เรามีเวลาประมาณ 25 นาทีในการไปต่อรถบัส
สองข้างทางจาก Maibara ไป Kanazawa ช่วงก่อนถึง Fukui ก็จะเป็นทุ่งนากว้างๆ พื้นที่ราบเรียบ แต่พอเข้าเขต Fukui พื้นที่ก็จะขึ้นสูงผ่านช่องเขาที่เป็นอุโมงค์ เมื่อรถไฟแล่นผ่านอุโมงค์แรกออกมา วิวข้างทางก็เปลี่ยนไปทันที จากทุ่งนาแห้งกลายเป็นภูเขาที่มีหิมะปกคลุมเต็มไปหมด
ถ้าให้เลือกระหว่างดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ ใบไม้เปลี่ยนสีในฤดูใบไม้ร่วง ฉันเลือกหิมะในฤดูหนาว
เรานั่งดูวิวไปจนถึง Kanazawa ในเมืองก็มีหิมะะตกเช่นกัน แต่ไม่หนาวมากเท่าที่คิด
เดิมคิดว่าจะฝากกระเป๋าใบใหญ่ไว้ที่สถานี แล้วค่อยกลับมาเอาวันรุ่งขึ้น แต่ดูจากเวลาแล้วไม่อยากเสี่ยง เราไปรอขึ้นรถก่อนรถมาถึงเล็กน้อย
รถบัสที่นั่งสบาย มีที่วางของสะดวก เก้าอี้เอนได้มีที่ชาร์ต USB และมี wifi ตอนเราไปคนค่อนข้างน้อย (ถ้าเป็นเที่ยวเช้ากับเย็นคนจะแน่น เพราะหลายๆคนนิยมไปเช้าเย็นกลับ) ใช้เวลาเดินทางชั่วโมงกว่าๆ
แนะนำว่าอย่าหลับ เพราะวิวข้างทางสวยมากๆ
เราไปถึงหมู่บ้านตอนบ่าย ลงจากรถฝากกระเป๋าไว้ที่ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวซึ่งเป็นอาคารเดี่ยวๆกลางลานจอดรถบัสนั่นเอง ที่นี่มีแผนที่สำหรับให้นักท่องเที่ยวเดินชมหมู่บ้านด้วย เลือกเอาเลยว่าจะเอาภาษาอะไร ญี่ปุ่น อังกฤษ จีน และไทย! มีภาษาไทยจ้า
สติแตก
สวยตาแตก สวยวัวตายควายล้ม ความหนาวที่ -1องศา ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการเดินเข้าไปกลางปุยหิมะนุ่มหนาฟูขาว ความที่หิมะเพิ่งตกหนัก จึงยังไม่แน่นแข็ง และไม่สกปรก เราเดินไปตามทาง ไม่กล้าออกนอกทางเพราะไม่แน่ใจว่าจะเหยียบลงไปบนสระน้ำหรือเปล่า ที่ชิรากาวานี้มีต้นพลับเยอะมาก ออกลูกเต็มต้นโดยไม่มีใบ พอหิมะเกาะก็จะเกิดสีส้มเป็นจุดๆมาแซม ถ่ายรูปกันรัวๆ ทุกคนพูดตรงกันว่า ถ่ายรูปออกมาไม่สวยเท่าตาเห็น รูปจะเยอะๆหน่อย อยากให้ดู วันนี้วันเดียวถ่ายรูปกันเกือบหกร้อยรูป ยังไม่รวมกล้องฟิล์มและวิดีโอ
สถาปัตยกรรรมเมื่อสองร้อยปีก่อน
ที่ชิรากาวาโกะ สิ่งที่เขาดูกันก็คือบ้านโบราณอายุกว่าสองร้อยปี ที่เรียกว่า กัสโชสึคุริ (Gassho-zukuri) เอกลักษณ์คือหลังคาชัน 60 องศา โครงสร้างอาคารเป็นไม้และวัสดุธรรมชาติ หลังคาเป็นฟาง
เนื้อฮิดะและคัสตาร์ดพุดดิ้ง
พวกเราชอบกิน โดยเฉพาะของท้องถิ่น เดินๆไปเจอร้านขายของกินเป็นต้องแวะ มีร้านนึงขายของปิ้งๆอยู่หน้าร้านเราซื้อ เนื้อย่างและข้าวจี่ มาลองชิม เนื้อย่างที่นี่เป็นเนื้อที่เรียกว่า เนื้อฮิดะ (Hida Gyu) ซึ่งเป็นเนื้อที่ขึ้นชื่อของญี่ปุ่น จัดเป็นวากิวชนิดหนึ่งเทียบเท่ากับโกเบ เคยได้รับรางวัล Wagyu Olympics ในปี 2002 มาแล้ว เนื้อฮิดะจะมีที่เขต Gifu นี่แหละ ส่วนใหญ่ก็จะต้องไไปกินที่เมือง Takayama และได้มาจากวัวสีดำที่เลี้ยงในเขต Gifu มาไม่น้อยกว่า 14 เดือน
คำว่า ‘ละลายในปาก’ เวลาคนกินเนื้อพูดกันมันเป็นยังไง เราเข้าใจทันทีเมื่อกินเนื้อย่างไม้นี้เข้าไปเพียงคำแรก สมาชิกถึงกับตั้งเป้าว่าต้องมีมื้อเนื้อย่างหนึ่งมื้อก่อนกลับ
ส่วนข้าวจี่นั้นหน้าตาดีแต่รสชาติกลับมากินข้าวจี่แถวบ้านอร่อยกว่า ข้าวจี่ญี่ปุ่นเป็นแป้งข้าวที่บดละเอียดปั้นเป็นรูปทาด้วยซอสแล้วปิ้ง มีทั้งที่ทำเป็นแผ่นวงรีและที่ปั้นเป็นแบบลูกชิ้น
กินคาวไม่กินหวานสันดานไพร่ เพราะเราไม่ใช่ไพร่เราจึงต้องกินของหวานต่อ ฮ่าฮ่า จากร้านเนื้อปิ้ง เจอคนต่อคิว (อีกแล้ว) เป็นร้านขายพุดดิ้งที่เพิ่งได้ตำแหน่งพุดดิ้งที่อร่อยที่สุดแห่งปีอะไรทำนองนั้น มีหรือจะพลาด
ของที่ระลึก
ร้านขายของที่ระลึกในหมู่บ้านมีเยอะพอควร ส่วนใหญ่เป็นอาหาร ของแห้ง และเครื่องจักสาน มี “กระหยัง” ที่ฉันคิดว่าเป็นภาชนะของชาวนาแถบเอเชียทุกประเทศ แล้วแต่ว่ารายละเอียดจะแตกต่างกันไป กระหยังของชิรากาวาน่ารักดี
หนาวที่สุดในทริป
ชิรากาวาโกะมีที่พักในหมู่บ้านเป็นแบบโฮมสเตย์ แต่จำนวนห้องพักน้อยและแพง และเต็มเร็วมาก เราได้ที่พักเป็นเกสต์เฮาส์ อยู่ห่างออกมานิดเดียว ซึ่งเจ้าของจัดรถมารับส่งได้จากท่ารถเมล์ เป็นเกสต์เฮาส์ที่บริหารแบบครอบครัว มีเพียงสองห้องนอน มีครัวที่เราทำอาหารได้ ตอนเช็คอินคุณลูกสาวมารับ คุณลูกชายเป็นคนรอเช็คอินที่บ้าน ส่วนรุ่งเช้าตอนเช็คเอ้าท์ คุณพ่อคุณแม่เป็นคนขับรถมาส่งเราที่ท่ารถ
ที่เกสเฮาส์ห้องส้วมกับห้องอาบน้ำจะแยกกัน ห้องส้วมจะอยู่ด้านหน้าบ้านและแง้มหน้าต่างบานเลื่อนไว้ (สัณนิษฐานว่าไว้ระบายอากาศ) การเข้าส้วมที่อุณหภูมิ -11 องศา เป็นเรื่องที่สมาชิกยกให้เป็นอันดับ 1 ของหัวข้อ “หนาวที่สุดในทริป” ส่วนฉันนั้นคิดว่ามันก็พอโอเคเพราะที่นั่งมันอุ่นนนนน
มีพบย่อมมีจาก
เราขึ้นรถกลับไป Kanazawa เพื่อเดินทางต่อ รถบัสออกจากท่าตรงเวลา ย้อนกลับไปทางที่เรามา เราถ่ายรูปหมู่บ้านที่เห็นอยู่เบื้องล่างจากบนรถอีกครั้งและเก็บความรู้สึกของรสเนื้อฮิดะกับความหนาวจากห้องน้ำในเกสต์เฮาส์มาจนกลับประเทศไทย
