อาทิตย์ที่ผ่านมากวางใช้หัวข้อเรื่องนี้สอนทั้งอาทิตย์เลยค่ะ…
เมื่อวันพุธลองสอนโยคะแบบดั้งเดิม คือโยคะเพื่อการพัฒนาจิต เน้นพูดน้อย แทบจะเหลือแค่คำว่าเข้ากับออก ยกเว้นท่าที่ใหม่จริงๆ…
กี่ครั้งแล้วกับการเจ็บเพราะดูคนอื่นแต่ลืมดูตัวเอง โชคดีที่อาการแค่ปวดแปล๊บๆ รีบลงน้ำแข็งตั้งแต่วันแรก ป้องกันการลุกลามเรื้อรัง เจ็บก็คือเจ็บ…
มีอยู่ครั้งหนึ่งมีรุ่นพี่ที่เป็นลูกศิษย์อาจารย์เหมือนกันมาบ่นในกรุ๊ปไลน์ ว่าตัวเค้าโดนนักเรียนติเรื่องบางเรื่องมา แล้วก็รู้สึกเสียใจ อาจารย์ก็เลยสอนกลับไปแบบนี้ค่ะ
เป็นคนชอบจดงานออกมาจากหัว จดทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องเล็กน้อยที่ต้องทำ ตารางงาน การเตรียมสอน การซ้อมของตัวเอง ความรู้ใหม่ๆ…
เป้าหมายของกวางในวันที่กำหนดว่าต้องฝึกเองคือ “ขึ้นไปยืนบนเสื่อ แล้วฝึกสุริยนมัสการหนึ่งรอบ”…
รู้สึกเป็นพิเศษกับคำพูดประโยคนี้เพราะมาจากคนที่อายุเกือบ 70 ปี ซึ่งผ่านชีวิตมามากกว่าเรามากมายนัก…
ก็พระฝรั่งเนี่ยแหละ บอกแล้วไม่ฟังมัวแต่ติดจอนอก(มือถือ) สึกไปแล้วตั้งหลายคน
ยินดีกับพี่จอยพี่อ้อมอีกรอบนะค้าา ขอให้มีความสุขมากๆค่าาา
วันนี้ได้คุยกับนักเรียนคนหนึ่งที่โทรมาเล่าว่าเค้าได้ลองฝึกสุริยนมัสการเองหนึ่งชั่วโมงโดยไม่ได้นับจำนวนครั้ง…
If you can’t find the world that you feel fit in, maybe you’re born to create the new one