Rozdział I — HISTORIA GIEŁD ŚWIATOWYCH — UWARUNKOWANIA I ROZWÓJ.

6 min readFeb 5, 2019

4. Powstanie giełdy papierów wartościowych w Tokio

Giełda Papierów Wartościowych w Tokio (ang. Tokyo Stock Exchange, jap. 東京証券取引所Tōkyō Shōken Torihikijyo) została założona w 1878 r. z polecenia ówczesnego ministra finansów Okuma Shigenobu (jap. 大隈重信) i przy znaczącym wkładzie kapitalistycznego adwokata Shibusawa Eiichi (jap. 渋沢栄一). Impulsem dla tego wydarzenia było rozpoczęcie handlu obligacjami rządowymi w 1870 r., z których wpływy miały być przeznaczone dla Samurajów za udział w wojnach. Szybki rozwój obrotu obligacjami i papierami udziałowymi w przedsiębiorstwach spowodował, że w 1890 r. funkcjonowało w Japonii już ok. 46 giełd.

Jak zawsze zachęcam też do odwiedzenia strony naszego sponsora:

www.gotowespolki.org

Znajdziecie tam Państwo bardzo ciekawe informacja na temat prawa spółek handlowych oraz uzyskacie możliwość zakupu usług związanych z rejestracją i zakupem gotowych spółek na sprzedaż.

Dodatkowym miejscem gdzie możecie uzyskać usługi tego typu to strona:

Sprzedaż Spółki

Pierwotny rozwój giełdy zbiegł się w czasie z kodyfikacją Prawa handlowego które wzorowane było na systemach europejskich i amerykańskim oraz promulgacją Konstytucji Meiji (japan. 明治憲法Meiji Kenpō) wzorowanej na systemie Pruskim. Okres Meiji trwał od 1890 do 1947 r. i charakteryzował się wprowadzaniem zachodnich standardów do systemu politycznego, społecznego i ekonomicznego. Miało to znaczący wpływ na politykę gospodarczą kraju, legislację systemu handlowego oraz sposób funkcjonowania giełdy. Rząd Japoński rozpoczął modernizację infrastruktury krajowej oraz stymulację przemysłu. Specyfiką Japońskiego rozwoju gospodarczego w tym okresie było finansowanie przez rząd budowy zakładów przemysłowych które następnie były odsprzedawane w prywatne ręce. Wiele z tych zakładów w szybkim tempie wyrastały na olbrzymie konglomeraty. Generalnym założenie ekonomicznym okresu Meiji była całkowita liberalizacja polityki ekonomicznej, zgodna z duchem panującym w ówczesnym okresie w Europie i Stanach Zjednoczonych. Rolą państwa miało być stwarzanie warunków do wzrostu gospodarczego, a rolą prywatnych przedsiębiorców produkcja przemysłowa. W pewnym sensie można powiedzieć, że była to polityka ordoliberalizmu gdzie jedyną rolą państwa w gospodarce była organizacja i finansowanie nadzwyczaj kapitałochłonnych projektów.

Giełda na przełomie XIX w. i XX w. rozwijała się stabilnie i w miarę dynamicznie. Konflikty zbrojne na przełomie wieku takie jak wojna Chińsko-Japońska, Rosyjsko-Japońska nie miały znaczącego wpływu na funkcjonowanie giełdy mimo znacznego obciążenia finansowego całej gospodarki. Były one natomiast bardzo dobre dla koniunktury w Japońskiej gospodarce. Natomiast Wybuch I Wojny Światowej miał niezwykły wpływ na Japoński przemysł. Realizacja zamówień zbrojeniowych dla skonfliktowanych krajów europejskich oraz dostarczanie dóbr konsumpcyjnych dla znacznej części krajów azjatyckich popchnęła Japonię w kierunku drugiej rewolucji przemysłowej.

Przełomowym wydarzeniem dla systemu giełdowego było połączenie regionalnych parkietów w jeden centralny rynek z siedzibą w Tokio w 1943 r. Było to wynikiem wzmożonego zapotrzebowania na realizację nowych zamówień zbrojeniowych podczas II Wojny Światowej, które nie mogły się odbyć bez koncentracji kapitału. Japonia z wojny wyszła pokonana i znalazła się pod okupacją rządu USA. W okresie między 1945–49 wszelkie działania mające na celu restytucję Giełdy Papierów Wartościowych były hamowane przez administrację okupacyjną.

W 1949 r. giełda reaktywowano giełdę w Tokio, która została ukształtowana na wzór Amerykański, co wynikało z bezpośrednich wpływów okupanta na politykę powojennej Japonii. Parkiet został stworzony poprzez połączenie dwóch mniejszych rynków w Osace i Nagoi z poprzednio funkcjonującą giełdą Tokijską.

Tempo wzrostu gospodarczego Japonii bezpośrednio po wojnie w latach 50-tych i 60-tych utrzymywało się na średnim poziomie 10%. Tak dynamiczny wzrost powodował stopniowe przegrzewanie się gospodarki. Chcąc utrzymać trend rząd Japoński przyjął politykę finansowania w znacznej mierze rozwoju gospodarki poprzez finansowanie długiem. Pierwsza emisja długoterminowych obligacji nastąpiła w 1965 r. Pięć lat później w 1970 r. wprowadzono na rynek tzw. Obligacje Samurajów (ang. Samurai Bonds; jap. Bushi Keiyaku 武士契約), czyli zagraniczne obligacje denominowane w Jenach które zostały podzielone na cztery klasy Samurai Bonds — Zagraniczne denominowane w jenach, Dual Currency Samurai Bonds których koszt zakupu był denominowany w Jenach a cena rozliczenia w zagranicznej walucie, Shogun Bonds które były obligacjami Japońskimi denominowanymi w Dolarach oraz Sushi bonds które były obligacjami japońskich korporacji denominowanymi w zagranicznych walutach na rynku Eurobond. Równocześnie z dopuszczeniem do obrotu zagranicznych obligacji otworzono dla nich subiekcję na TSE. Kwestia handlu obligacjami jest bardzo istotna dla całokształtu japońskiej gospodarki, gdyż jest to najbardziej zadłużony kraj świata.

Okres lat 80-tych charakteryzuje się dynamicznym wzrostem gospodarki i rozwojem bańki spekulacyjnej na rynku, która finalnie doprowadza na początku lat 90-tych do najdłuższej stagnacji w historii nowożytnej Japonii. Optymizm zagranicznych inwestorów stopniowo opada i po dwóch dekadach spowolnienia, na dzień dzisiejszy na giełdzie Tokijskiej jest notowane są tylko 3 spółki zagraniczne(w 2008 r. było ich 25 co oznacza spadek o ponad 50%). Zdecydowanie jest to wynikiem kryzysu finansowego i mało konkurencyjnych kosztów bycia notowanym na TSE w stosunku do innych parkietów. Druga połowa lat 90-tych charakteryzuje się silnymi reformami Giełdy mającymi polepszyć jej konkurencyjność w stosunku do New York Stock Exchange i London Stock Exchange. Za główny cel postawiono sobie liberalizacji otoczenia prawnego obrotu papierami wartościowymi. Próbuje się to osiągnąć poprzez synchronizacje japońskiego systemu rachunkowości z międzynarodowymi standardami oraz zniesienie barier między działalnością bankową, ubezpieczeniową i inwestycyjną. Jest to palący problem już od początku lat 90-tych. Równocześnie podejmuje się działania mające na celu transfer kapitału znajdującego się w depozytach bankowych na giełdę.

Postępująca globalizacja wymusza na TSE jej internacjonalizację i silniejsze powiązanie z rynkami zagranicznymi. Internacjonalizacja ma zostać uzyskana przez uwolnienie struktury własnościowej giełdy i umożliwienie zakupu jej udziałów przez inwestorów zagranicznych oraz budowę regionalnej grupy giełd azjatyckich m.in. poprzez wchłonięcie Giełdy Singapurskiej. TSE wykazuje znaczne zainteresowanie jej akwizycją gdyż posiada w niej obecnie 5% udziałów i jest zainteresowana zwiększeniem swojej pozycji. Nie bez znaczenia jest strategiczny sojusz między TSE, a LSE zawarty w celu wzajemnego notowania spółek oraz wymiany i synchronizacji technologii informatycznej.

Co więcej, silniejsze powiązanie z rynkami zagranicznymi ma być konsekwencją zniesienia wymogów co do transakcji zawieranych przez inwestorów zagranicznych. Dodatkowo reformy przeprowadzone w 1998 r. wzmocniły pozycję podmiotów monitorujących rynek oraz zwiększyły autonomię Narodowego Banku Japonii. Ciekawym rozwiązaniem regulacji rynku jest wydzielenie ciała samoregulacyjnego z TSE w 2007 r. mającego na celu poprawienie Corporate Governance spółek notowanych oraz unowocześnienie systemu obrotu papierami wartościowymi.

5. Wnioski

Na podstawie tego rozdziału jestem w stanie określić wspólne elementy jakie przyczyniły się do dynamicznego rozwoju giełd papierów wartościowych i rynku finansowego.

W każdym przypadku powstawania rynku papierów wartościowych podstawowym powodem było zwiększone zapotrzebowanie na kapitał przez podmioty gospodarcze. Bez instytucji giełdy zebranie dużych ilości pieniędzy mających na celu finansowanie działalności gospodarczej byłoby utrudnione, a w przypadku projektów bardzo kapitałochłonnych wręcz niemożliwe.

Powstawanie rynków finansowych było naturalnym procesem dla państw europy zachodniej, które rywalizowały ze sobą na płaszczyźnie gospodarczej. W dużej mierze rywalizacja gospodarcza i konieczność pozyskiwania kapitału były przyczyną do powołania instytucji giełdy, a nie na odwrót. Jest to widoczne w historii pierwszych rynków kapitałowych niezależnie od położenia geograficznego jak i warunków kulturowych.

Rynki finansowe pozwoliły społeczeństwu na uczestnictwo w życiu gospodarczy. Ze względu na instytucję akcji jako prawa udziału. Praca najemna przestała być jedynym źródłem dochodu mas społeczeństwa co pozwoliło kształtować społeczeństwo kapitalistyczne. Osoby dysponujące niewielkim kapitałem dzięki temu miały możliwość czerpania zysków z wypraw handlowych oraz industrializacji gospodarki.

W każdym z systemów podatkowych jaki opisałem w tym rozdziale powstawały dokładnie takie same rozwiązania w zakresie opodatkowanie. Dotyczyło to zarówno konstrukcji i zasad określających w jaki sposób ma być naliczany podatek, ale i regulacji zapewniających przejrzystość rynku finansowego. Pozwala mi to stwierdzić że modele opodatkowania zysków giełdowych są wynikiem potrzeb ekonomiczny i nie wynikają z sztucznych konstrukcji, które mają zapewnić fiskusowi stabilny dochód. To prawa ekonomii kształtowały system podatkowy, a nie na odwrót.

Innym elementem na jaki chciałbym zwrócić uwagę to powstawanie identycznych instrumentów finansowych równocześnie na różnych kontynentach. Świadczy to o bardzo szybkim dostosowaniu giełdy i regulacji prawnych do potrzeb ekonomicznych przedsiębiorstw. Jestem głęboko przekonany, że prawo dotyczące giełdy papierów wartościowych będzie dostosowywało się wymagań gospodarczych, a nie tworzy ramy dla nowopowstających zastosowań rynku finansowego.

Uważam że giełda papierów wartościowych jest jednym z największych wynalazków ostatnich 500 lat. Przyczyniła się do dynamicznego rozwoju gospodarek europejskich i rozpowszechnienia kultury europejskiej. Wyprawy handlowe, które zostały sfinansowane dzięki rynkowi finansowemu przyczyniły się do szybszej industrializacji społeczeństw.

Ze względu na bardzo duże zainteresowanie zakupem gotowych spółek przedstawiamy bezpośrednie odnośniki do poszczególnych typów usług firmy :

Gotowe Spółki

Spółki Zagraniczne

Spółki z historia finansową i obrotami

Spółki pod kredyt

Spółki z licencją

Czyste spółki