เรื่องนึงที่ตัวผมค่อนข้าง Sensitive ต่อการสอน Developer ในเมืองไทย คือ เรามักจะสอนด้วยวิถีทางของระเบียบวินัยและไม่ตั้งคำถาม ซึ่งผมคิดว่ามันทำให้ Developer ไม่โต
เช่น
ผมจะชอบบอกคนอื่นเสมอว่า ตั้งแต่หัดเขียนเทสและทำ TDD เป็น Flow หลัก ผมคิดว่าผมเขียนโค้ดเร็วขึ้นกว่าสมัยก่อนนะ
ถึงแม้ว่าจะแปลก แต่ผมสังเกตแล้วผมว่าจริง
วันนี้น้อง Thai Pangsakulyanont แชร์สรุป Talk code review ได้น่าสนใจมาก
Blog นี้ได้แรงบันดาลใจจากการไปเถียงในงาน React BKK 2.0 มา
ในงานผมบอกว่าผมเชียร์ Dynamic typing แต่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลทางเทคนิคหรือ Practical อะไรเลย คือ หมั่นไส้เฉยๆ เพราะเวลาคุยเรื่องเขียนโปรแกรมที่บอร์ดต่างประเทศเขาจะบอกว่า Dynamic เป็นภาษาชั้นต่ำ ก็เลยหมั่นไส้ Static ไปเลย
วันนี้ตอนทานข้าวกลางวันในทีม คุยกันเรื่องว่า Software architect ต้องทำอะไร
ประเด็นนึงที่บอกให้น้องในทีมฟัง คือว่า ถ้าเราออกแบบ Architecture แบบนึงที่ Prove ได้ว่า Scalable ตามหลักการละ แล้วพอเรายื่นโค้ดนั้นไปให้คนในทีม ทุกคนบอกว่า โอย ไม่ไหว ไม่อยากสเกล…
บล็อกนี้ค่อนข้าง Controversial แต่ผมก็อยากจะแชร์นะว่าคิดอะไรอยู่ เห็นด้วยไม่เห็นด้วยก็คอมเมนท์ฟีดแบ็กกันได้
Trust ไม่ได้ Build จากการที่รู้ว่าเพื่อนร่วมทีมจะไม่ทำผิดพลาดเลย เพราะมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่มันถูกสร้างจากการเริ่มเข้าใจว่าแต่ละคนเป็นคนยังไง
คนๆ นี้ขี้ลืมเรื่องนั้น คนๆ นี้ละเอียดเรื่องนี้ คนๆ นี้เวลาพูดแบบนี้เขาอาจจะหมายถึงอีกอย่าง คนๆ นี้เวลาฟังคำแบบนี้เขาจะตีความไปแบบนั้น
เมื่อวานผมได้มีโอกาสไปพูดเรื่อง Testable React และได้ถือโอกาสแทรกคอนเซปต์ที่ผมคิดว่าสำคัญมากเรื่องนึง ที่ผมมองว่ามันตกหล่นไปตลอดเวลา
“Belief in pain intuition, seek knowledge for solution”
ได้มีโอกาสผ่านตาดราม่านึงจนอยากจะบันทึกความเห็นไว้เตือนใจทั้งตนเองและคนอื่นว่า
การเลือก Developer ร่วมทีมที่รู้สึกว่าคุยกันได้นี่สำคัญนะ คือยังไงมันก็มีบางโจทย์ที่เห็นไม่ตรงกันแล้วต้องคุยกันยาวๆ