ถ้าใครตามผมมานาน จะรู้ว่าผมค่อนข้างเขียนบทความแนวเชิญชวนให้ไม่ตำหนิคนมามาก และเน้นให้ปรับปรุงแก้ไขมากกว่า
แต่นี่คงจะเป็นบล็อกที่ Emotional และแรงที่สุดเท่าที่ผมเขียนมา
ผมพบว่า การที่คนกลุ่มนึง ไม่ว่าสเกลแฟน ครอบครัว ทีม ชุมชน จังหวัด ประเทศ ไม่มีทิศทาง
หลายๆ ครั้งสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น เพราะสมาชิกในกลุ่มนั้นรู้แต่ว่าฉันเกลียดอะไรฉันไม่ชอบอะไร
ถ้าคุณบริหารทีมโดยมีแนวคิดว่า ทุกคนฉลาดและโตเป็นผู้ใหญ่หมด
คุณไม่มีขั้นตอนมากมาย มีเท่าที่ต้องมี ให้อิสระเยอะ
คุณให้อำนาจการตัดสินใจมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เวลาไม่แน่ใจให้เยอะๆ ไว้ก่อน
เวลาเลี้ยงเด็ก คำถามง่ายๆ คือจะยอมให้เด็กว่ายน้ำได้มั้ย ถ้ายอม เด็กก็อาจจะจมน้ำตาย ถ้าไม่ยอม เด็กก็จะว่ายน้ำไม่เป็น
คำตอบปกติที่ใช้ก็คือ ให้ค่อยๆ ฝึกว่ายน้ำโดยมีห่วงยางและคนฝึกก่อน ช่วงแรกๆ ก็คงจะตีขาตีแขนมั่วซั่ว…