“เราไม่จำเป็นต้องทำงานให้ดีในทุกงานหรอก” – ผมบอกน้องในทีมไป
ทั้งสองคนก็ทำหน้างงๆ … เมื่อวันก่อนผมยังบอกพวกเค้าอยู่เลยว่าเราต้องทำงานให้เต็มที่ที่สุด ทำไมวันนี้เปลี่ยนคำพูดซะแล้ว?
ในความหมายของผมคืองานแต่ละงานนั้นมีความสำคัญไม่เท่ากัน…
ผมอยู่ในเหตุการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนเมื่อวานนี้ กลุ่มคนสามคนกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ
“ผมมองเห็นโอกาสเลย เรื่องระบบโอนเงินจากต่างประเทศ เราเก็บค่าธรรมเนียมไว้นิดหน่อย ผมว่าพอไปได้ ปัญหาคือผมไม่รู้ว่าระบบหลังบ้านควรต้องทำอะไรบ้าง” – คนแรกอาวุโสสูงสุดแชร์ไอเดียพันล้านให้อีกสองคนฟัง
เมื่อปัญหาเกิดขึ้น … เราต้องถามตัวเองว่าเราต้องการแก้ปัญหานั้นหรือต้องการเอาชนะคะคาน
ความน่าเชื่อถือ 25% แรกมาจากการที่เราบอกว่าจะทำอะไร ด้วยการชี้แจงอย่างมีหลักการเหตุผลและขั้นตอน
ความน่าเชื่อถือ 25% ที่สองมาจากการที่เรากำหนดเวลาลงไปว่าจะเสร็จเมื่อไร จะได้เมื่อไร ทีละขั้น ทีละตอน
เรามีหน้าที่กำหนดเส้นมาตรฐานของตัวเองขึ้นมา
เรามีหน้าที่รักษาระดับมาตรฐานน้ันไว้ไม่ให้ตกลง
เรามีหน้าที่ยกความสูงของเส้นนั้นให้ขึ้นและขึ้นไปเรื่อยๆ
หนึ่งในข้ออ้างที่ถูกใช้บ่อยที่สุดคือ “ผมยุ่งมาก”
เมื่อเรารู้ทุกอย่าง เราจะพลาดโอกาสรับรู้เรื่องใหม่
เมื่อคนอื่นกำลังเริ่มพูด ด้วยความที่เรารู้ไปซะทุกเรื่อง เราจะคันปากและเริ่มแย่งบทพูดจากเค้า
เมื่อเราพูด เราจะเรียนรู้ได้น้อยกว่าเวลาเราฟัง – ทำไมอาจารย์พูดนักเรียนฟัง ก็เพราะเหตุนี้